Ρόουζ

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Κοινωνικό Μονόλογος 2020 10 
watchlist
-
- χρήστες
-
βαθμολόγησε

                                                            
                                                            
                                                            
                                                            
                                                            
                                                                                                        Δέσποινα Μπεμπεδέλη
                                                                                                                
                                                                                                        Δέσποινα Μπεμπεδέλη
                                                                                                                
                                                                                                        Δέσποινα Μπεμπεδέλη
                                                                                                                
                                                                                                        Δέσποινα Μπεμπεδέλη
                                                                                                                
                                                                                                        Δέσποινα Μπεμπεδέλη
Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε στην Αθήνα, η "Ρόουζ" πηγαίνει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Η Ρόουζ κατάφερε να επιβιώσει– είναι μια επιζήσασα Εβραία. Η αξιόλογη ζωή της άρχισε σ’ ένα μικρό Ρωσικό χωριό, μεταφέρθηκε σ’ ένα γκέτο της Βαρσοβίας, σ’ ένα πλοίο με το όνομα «Έξοδος» και τελικά στους δρόμους του Ατλάντικ Σίτυ, των φαραγγιών της Αριζόνα και τις μυρωδάτες νύχτες του Μαϊάμι Μπιτς. Το έργο είναι το πορτραίτο μιας φοβερής γυναίκας και μέσον υπενθύμισης των γεγονότων που στιγμάτισαν τον 20ο αιώνα.

"... Σσίβα στα εβραϊκά σημαίνει το ξενύχτι του νεκρού. Μια γυναίκα γύρω στα ογδόντα, στα τέλη του περασμένου αιώνα και στις αρχές του 21ου, καθισμένη σ’ ένα παγκάκι, κάνει Σσίβα σ’ ένα πρόσωπο - έκπληξη που δε θα μάθουμε παρά μονάχα στο τέλος του έργου. Και κατά τη διάρκεια αυτής της βραδιάς, θυμάται, άλλοτε με ουσιαστική συγκίνηση κι άλλοτε με φοβερό χιούμορ την πολύπαθη ζωή της, τον ξεριζωμό από την πατρίδα της, τους έρωτές της, την οικογένεια της, τα παιδιά της… την ίδια της τη ζωή.

Θυμάται αυτή και μαζί της εμείς, ως θεατές ,γνωρίζουμε σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας που πέρασαν από πάνω της και, παρ’ όλο που τη γονάτισαν, δεν την κατακερμάτισαν, αλλά της χάρισαν ένα μοναδικό κριτήριο κι έναν τρόπο σκέψης για την αξία της ίδιας της ζωής κι εκείνο το αίσθημα της δικαιοσύνης, που χαρακτηρίζει τους σπουδαίους, που ο πόνος τους κάνει «Ανθρώπους» και ο φόβος θαρραλέους απέναντι στις επιταγές μιας μοντέρνας εποχής, που έχει χάσει πια κάθε στόχο και κάθε πρόσημο..."

Νίκος Καραγέωργος