Φιγούρες - ρόλοι που εκπροσωπούν όσα επηρεάζουν και δυναστεύουν τη ζωή μας εμφανίζονται επί σκηνής. Ακούμε τη σκέψη και τα επιχειρήματά τους.

Χιούμορ, σαρκασμός, συνδυασμός της φόρμας του stand up και του cabaret.
Ένα σιωπηλό πρόσωπο τους ακολουθεί επί ποδός και τους ενσαρκώνει.
Στο τέλος, παύει να σαρκάζει, να ειρωνεύεται και να μιμείται και μιλάει εκ βαθέων. 

Οι τίτλοι των κειμένων: Block Delete, Τσιμέντο Yes, Το κλαρίνο, Μις χαμόγελο, Γενέθλια.

Θέματα: Η κοινωνία του θεάματος που καλά κρατεί ότι κι αν συμβαίνει γύρω μας, η υποταγή στην αλόγιστη ανάπτυξη, η «φιλανθρωπία», ο ψυχισμός του σύγχρονου ανθρώπου και το αιώνιο αίτημα για ανάταση, χαρά της ζωής, νόημα και εγγύτητα (κάτι που είχε ήδη χαθεί πολύ πριν την έλευση της πανδημίας).

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η πρώτη μας συνεργασία με την Κάτια πάνω στη μορφή του καμπαρέ ξεκίνησε το 2004 στο Θέατρο Τέχνης με το "Τράνζιτ".
Ήταν μια προσέγγιση του κόσμου που ζει στο περιθώριο και που προσπαθεί να βρει τη δική του φωνή.
Μετά ακολούθησε η δεύτερη παράσταση το 2006 με το έργο "Του Δρόμου" που συγγράψαμε σχεδόν όλοι οι συντελεστές της παράστασης.
Ένα πικρό σχόλιο με καταιγισμό από ενσταντανέ της καθημερινότητας.
Τώρα σχεδόν το σύνολο των κειμένων γράφτηκε από την Κάτια Γέρου, καθώς, η σύλληψη της ιδέας ήταν δική της.
Σκηνοθετικά η μεγάλη δυσκολία, και ταυτόχρονα γοητεία είναι ότι δεν πρόκειται για ενσταντανέ αλλά για μεγάλους μονολόγους.
Ναι, καμπαρέ είναι αλλά με δομή θεατρική.
Ένα πρόσωπο ενσαρκώνει όλους τους ρόλους με συνέπεια σταδιακά αυτοί, οι όχι και τόσο  ελκυστικοί τύποι που ενσαρκώνει, να κινδυνεύει να το απορροφήσουν.
Και φυσικά κάποια στιγμή αντιδρά με τον τρόπο του.
Με το δικό του μοναδικό όπλο, την τέχνη του.