Το Αυγό ως αρχή. Το Αυγό ως το μέσα, το ζεστά, ως ασφάλεια αλλά και ως προετοιμασία. Όλοι ήμασταν μέσα σε ένα αυγό. Κι όλοι θελήσαμε, τολμήσαμε να βγούμε από αυτό. Μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται από τότε, σε κάθε μεγάλο βήμα, σε κάθε σημαντικό στάδιο της ζωής μας.

Στην παράσταση, παρακολουθούμε ένα μικρό ανθρωπάκι, σύμβολο της εμβρυακής ζωής, που αναπτύσσεται και προετοιμάζεται για τον έξω κόσμο μέσα σε ένα αυγό. Στην αρχή, βιώνει τη σχέση του με τη ζωή μέσα από τη μητέρα του. Σιγά σιγά όμως το ανθρωπάκι μεγαλώνει και μαζί με αυτή την εξέλιξη, μεγαλώνει και η αντίληψή του. Αρχίζει κι αφουγκράζεται περισσότερους ήχους κι όσο προσπαθεί να τους μεταφράσει και να τους κατανοήσει, τόσο μεγαλώνει κι η περιέργειά του γι’ αυτό που βρίσκεται έξω από τον δικό του κόσμο, έξω από το αυγό.

Ο μικρός ανθρωπάκος δυναμώνει. Κι όλα όσα ακούει, θέλει πια να τα δει, να τα αγγίξει, να τα μυρίσει, να τα γευτεί, να γίνει μέρος τους. Όλα τα ερεθίσματα οδηγούν κλιμακωτά και αναπόφευκτα στη στιγμή της απόφασης “θα βγω”! Στη μαγική στιγμή που οι αντιστάσεις, οι φόβοι, οι αναστολές σπάνε μαζί με το κέλυφος του Αυγού.