Σκηνοθετικό σημείωμα

Τα «Ατυχήματα» είναι το δεύτερο σε σειρά δικό μου έργο που σκηνοθετώ. Ο φόβος που αντιμετωπίζει ένας θεατρικός συγγραφέας όταν αποφασίσει να «σηκώσει» ένα έργο του είναι να μπορέσει να πάρει απόσταση. Να δώσει τον απαραίτητο χρόνο να κάτσει το κείμενο μέσα του και να το αντιμετωπίσει πια σαν τρίτο μάτι. Από την άλλη νιώθεις την ασφάλεια ότι εσύ γνωρίζεις τον κόσμο σου καλύτερα από το καθένα. Η πρόκληση είναι να μπορέσεις να μεταφέρεις αυτόν το κόσμο στους ηθοποιούς και στους υπόλοιπους συντελεστές ώστε να λειτουργήσουν όλα (ερμηνείες, μουσική, φώτα, σκηνικά) σε μια αρμονία.

Με τα «Ατυχήματα» ήθελα μια ακόμη φορά να μιλήσω για τις ανησυχίες της γενιάς μου σε έναν κόσμο που ισορροπεί μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού όμως με διαφορετική δραματουργική φόρμα. Με νέους πειραματισμούς. Ο λόγος ωμός, οι καταστάσεις τραγικές και συνάμα ονειρικές. Οι χαρακτήρες είναι απλοί άνθρωποι, φίλοι μας, συγγενείς μας, τύποι που γνωρίζουμε σε ένα μπαρ ή καθόμαστε δίπλα τους στο τρένο. Νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι κρύβουν ιστορίες που δεν φανταζόμαστε ή που αποφεύγουμε να το κάνουμε.

Μας αρέσει να βλέπουμε τη πλευρά τους που είναι χαμογελαστή, περιποιημένη με όρεξη για σεξ, καφέ και τσιγάρο. Γι’ αυτό όταν αποφασίζουν να εκφραστούν σε κάτι βαθύτερο καταφεύγουν συνήθως σε μονόλογο. Όμως δεν επαναπαύονται, συνεχίζουν να αγωνίζονται για να βρουν τον εαυτό τους, τις πραγματικές τους επιθυμίες ακόμη κι όταν τα προβλήματα που θεωρούν ότι προσπέρασαν βρίσκουν έναν τρόπο να εμφανίζονται μπροστά τους ξανά και ξανά. Ξέρουν πως στο τέλος θα βγουν νικητές. Αλλά όχι νικητές με το τρόπο που τους έχουμε συνηθίσει… (Γιώργος Κατσιφής)

Η παράσταση είναι κατάλληλη μόνο για ενήλικες.