Η παράσταση σκιαγραφεί το τέλος του 20ου αιώνα με μια νοσταλγική ποιητική φόρμα, δείχνοντας ταυτόχρονα  την ωμή πραγματικότητα στην οποία έχει περιέλθει η ανθρωπότητα εξαιτίας των αλόγιστων πράξεων και επεμβάσεων του ανθρώπου προς το  περιβάλλον.

Μια κραυγή αγωνίας για το μέλλον από τη συγγραφέα, μια ύστατη προειδοποίηση για όλα όσα θα ακολουθήσουν αν δεν συμμορφωθούμε με τις επιταγές του παρόντος.