EDMOND

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Υπόγειο

Κοινωνικό 2020
watchlist
8,8 / 10
5 χρήστες
-
βαθμολόγησε

                                                                                                        Γιάννος Περλέγκας,
                                                                                                                Κωνσταντίνα Τάκαλου
Μία παράσταση κοινωνικό. Σκηνοθεσία Μαριάννα Κάλμπαρη. Με τους Γιάννος Περλέγκας, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Πασσάς, Μαριλένα Μόσχου, Σταύρος Καλλιγάς κ.α. Παραγωγή του 2020. Ανέβηκε στο θέατρο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Υπόγειο.

Ένας άνδρας σε κρίση αναζητά την ταυτότητά του μέσα σε μια κοινωνία σε κρίση. Εγκαταλείπει το σπίτι του και ψάχνει την επιβεβαίωση στην αγορά του σεξ. Η βία με την οποία έρχεται αντιμέτωπος, απελευθερώνει έναν εαυτό που κανείς -ούτε καν ο ίδιος- δεν υποπτευόταν ότι έκρυβε μέσα του .

Ο “Έντμοντ” είναι ένα είδος “σύγχρονης παραβολής”. Ή μια “σύγχρονη μεσοαστική τραγωδία” με στοιχεία παρωδίας. Ή απλώς μια ιστορία που μιλά για τη βαθιά νόσο της δυτικής κοινωνίας.

Γιατί "η κοινωνία είναι άρρωστη, όχι ο άνθρωπος" διευκρινίζει ο Μάμετ.

Μέσα από 23 σύντομες σκηνές, με λόγο αιχμηρό, πολιτικά μη ορθό, λόγο που με σκληρότητα αλλά και χιούμορ επιθυμεί να ενοχλήσει,  να προκαλέσει και να ταρακουνήσει, το έργο σκιαγραφεί την κατάρρευση του American Dream σε μια κοινωνία σε σύγχυση,  όπου τα πάντα είναι αναλώσιμα και εμπορεύσιμα.

“Τα κάναμε θάλασσα. Το Αmerican Dream απέτυχε. Η Αμερική κατάντησε μια τραγωδία.”

Ποιο είναι όμως το περίφημο Αmerican Dream; Μα η υπόσχεση της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της ισότητας, των ίσων ευκαιριών για όλους..!

Όμως μια κοινωνία στο σημείο μηδέν του πολιτισμού,  μια κοινωνία χωρίς ιδεολογία, χωρίς πνευματικότητα, δεν είναι δυνατόν να τηρήσει καμμία τέτοια υπόσχεση.

Μια παράσταση για τους φόβους, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και το αδιέξοδο της σύγχρονης δυτικής καταναλωτικής κοινωνίας.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ

Ο ΄Εντμοντ είναι ο “everyman”, ο μέσος άνδρας της δυτικής κοινωνίας: λευκός, ετεροφυλόφιλος, μεσοαστός, συντηρητικός, λίγο πριν τα σαράντα.

Αδυνατώντας να βρει νόημα στην ασφυκτικά τακτοποιημένη ζωή του, εγκαταλείπει τη σύζυγό του για να αναζητήσει την ανταμοιβή που θεωρεί ότι του οφείλει η κοινωνία που πιστά έχει υπηρετήσει ως σκληρά εργαζόμενος και υπεύθυνος πολίτης: την υπόσχεση μιας απροσδιόριστης ευτυχίας. Ή έστω ηδονής.

Θα την αναζητήσει σε μια σειρά από άγνωστα πρόσωπα, που θα συναντήσει στην “άλλη”, τη σκοτεινή πλευρά της πόλης, εκεί όπου απροκάλυπτα κυριαρχεί το κυνήγι του σεξ και του χρήματος, της αποπλάνησης και της παραπλάνησης. Εκεί όπου η βία είναι ο απόλυτος νόμος.

Σε αυτή την αστική ζούγκλα όπου τα πάντα ορίζονται από την εμπορική τους αξία και όπου δεν απαιτείται πλέον ευγένεια, ούτε πολιτική ορθότητα, ο αφελής αλλά καθόλου αθώος Έντμοντ, αφού βιώσει την εξαπάτηση, την ταπείνωση και την απόρριψη, θα απελευθερώσει όλη τη συσσωρευμένη οργή, την αλαζονεία, τα άγρια ένστικτα και τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις του: το μισογυνισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία. Και θα φτάσει μέχρι το φόνο.

“Κάθε φόβος κρύβει μια ευχή”, θα πει ο Έντμοντ όταν καταλήξει στη φυλακή, στο ίδιο κελί με έναν Αφρο-Αμερικανό κρατούμενο. Όμως η τελική του τιμωρία δεν έχει έρθει ακόμα. Ούτε και η “κάθαρση”…

Είναι η πρώτη φορά που έργο του Μάμετ παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης και η πρώτη φορά που ο “Έντμοντ”παρουσιάζεται στην Αθήνα. Η πανελλήνια πρεμιέρα του Έντμοντ έγινε το 1990 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε το 1982 στο Σικάγο στο Goodman Theatre και λίγους μήνες μετά στο Provincetown Theatre της Νέας Υόρκης.

 Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.

Κριτικές χρηστών

Ανώνυμος

10/10
Είναι το τρίτο έργο του Μάμετ που βλέπω επί σκηνής και πιστεύω ότι είναι το πιο σκληρό και αιχμηρό από όλα. Ως συνήθως στα κείμενα του ο Μάμετ, θίγει κοινωνικά θέματα, κοινά σε όλες τις κοινωνίες, απαράλλαχτα και μάλλον εντονότερα με το πέρασμα των χρόνων, στην πορεία της ανθρωπότητας. Στον «Εndmond” τα θέματα αυτά θίγονται χωρίς κανένα ενδοιασμό, καμία επιφύλαξη, καμία προσπάθεια να καλυφθούν και να αναδειχθούν μέσα από υπαινιγμούς. Ρατσισμός, διακρίσεις κάθε είδους, βία, καταπίεση, κοινωνικές συμβάσεις, αποκτήνωση του ανθρώπου. Και το σημαντικότερο, καμία ένδειξη ότι ο κόσμος γίνεται καλύτερος, παρά την βελτίωση του μορφωτικού και βιοτικού επιπέδου. Μόνο η ευχή «μια μέρα αυτός ο κόσμος να γίνει καλύτερος». Εξαιρετική σκηνοθεσία από την κ. Μ. Κάλμπαρη, νομίζω ότι έβαλε το έργο σε ένα πλαίσιο ακόμα περισσότερο αιχμηρό προκειμένου να τονιστεί ο λόγος του Μάμετ. Σε αυτό βοήθησαν ιδιαίτερα και τα έξυπνα σκηνικά της κ. Χ. Κάλμπαρη. Άριστες ερμηνείες, εξαιρετικός ο κ. Περλέγκας στον πολύ απαιτητικό ρόλο του Έντμοντ. Πολύ ταιριαστή η μουσική από την Ν. Green. Την συστήνω ανεπιφύλακτα, είναι μια εξαιρετικά δυνατή παράσταση!
0

Νίκος Βαμβακάς

9/10
Είχα την χαρά να παρακολουθήσω στο Θέατρο Τέχνης την παράσταση EDMOND του D. Mamet και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την δυνατότητα που μου δώσατε. Ενα έργο δυνατό που θίγει κοινωνικά θέματα, βία, ρατσισμό. Έξυπνη σκηνοθεσία απο την Κα Μ. Κάλμπαρη. Εξαιρετικός ο Κος Γ. Περλέγκας στον ρόλο του Εντμοντ. Συγχαρητήρια στην Κα Κ. Τάκαλου και στον Κο Στ. Καλλιγά. Υπέροχοι και οι υπόλοιποι ηθοποιοί για το άψογο αποτέλεσμα. Μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς για τα τόσα πολλά μηνύματα που δίνει. Τέλος ωραία και η μουσική της παράστασης.
Με εκτίμηση
Νίκος Βαμβακάς
0