Η Λένγκω (Ελένη), είναι μία Ηπειρώτισσα γυναίκα, που ζει μια αλληλουχία ζωών, από την περίοδο της Επανάστασης του 1821 έως και σήμερα. Η ίδια θεωρεί, ότι στο αίμα της, κυλάει αίμα της Αρχαίας Διώνης αλλά και άλλων  γυναικών, τις οποίες με την φαντασία της ενσαρκώνει σε πολλές διαφορετικές ζωές. Έτσι «ζώντας» τα τελευταία  200 χρόνια, (Επανάσταση 1821 , Γερμανική κατοχή 1940, Πολυτεχνείο, Μεταπολίτευση κλπ.) αντιλαμβάνεται ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, με το «τέρας» του πολέμου να εμφανίζεται πάντα, αλλά με διαφορετικό πρόσωπο. Πότε ως Τούρκος κατακτητής με το γιαταγάνι, πότε ως Φασίστας κατακτητής με την μπότα και πότε ως  οικονομικός  αόρατος κατακτητής, με κοινά προβλήματα, την πείνα, την εξαθλίωση την προσφυγιά και την προδοσία.

Στην τελευταία της ζωή που φτάνει στο σήμερα, υπερασπίζεται τους αγώνες  των σημερινών γυναικών κατ’ αντιστοιχία με τις ηρωίδες των εκάστοτε  Εθνικών αγώνων, περνώντας το μήνυμα, ότι οι ήρωες υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας.

Ο εμβληματικός ρόλος ενός «από μηχανής» θεού, λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των «ζωών» της Λένγκως , αλλά παράλληλα αφήνει και κάποια ερωτηματικά στον θεατή με σκοπό να «σπρώξει» τα νοήματα του έργου πιο βαθειά στην ψυχή του.