Μετά τους «Βρικόλακες» που παρουσίασαν με επιτυχία στο Φεστιβάλ Αθηνών 2018, την πορεία του «HOTEL» (ήταν στη βραχεία λίστα του ευρωπαϊκού διαγωνισμού του Berliner Festspiele ‘17) και την «Έντα Γκάμπλερ» στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, η ομάδα blindspot επανέρχεται και διαλέγει ένα διάσημο έργο της γαλλικής λογοτεχνίας. Οι «Επικίνδυνες σχέσεις» ξετυλίγουν με μεγάλη μαεστρία τις στρατηγικές αποπλάνησης και κατάκτησης του Άλλου, χρησιμοποιώντας τον έρωτα και την επιθυμία ως μορφή πολεμικής τέχνης. Το έργο μεταφέρεται σε έναν μη θεατρικό χώρο, στο club Hotel Ermou, του οποίου ο διάκοσμος και η ατμόσφαιρα γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της δραματουργίας του έργου.

Το έργο

Δύο παλιοί εραστές, η Μερτέιγ και ο Βαλμόν, στήνουν ένα επικίνδυνο και προκλητικό παιχνίδι. Με έναν διεστραμμένο και απολαυστικό τρόπο, οργανώνουν στρατηγικές αποπλάνησης, μύησης και διαφθοράς των θυμάτων τους. Αυτή την φορά, η Μερτέιγ σχεδιάζει ένα νέο παιχνίδι εκδίκησης και αποπλάνησης και ζητάει τη βοήθεια του Βαλμόν για να το πραγματοποιήσει. Θέλει να εκδικηθεί τον Μπαστίντ, τον άνδρα που κάποτε την εγκατέλειψε και τώρα ετοιμάζεται να παντρευτεί σε λίγους μήνες τη νεαρή Σεσίλ. Ο Βαλμόν καλείται να αποπλανήσει την Σεσίλ λίγο πριν το γάμο της γελοποιώντας με αυτό τον τρόπο τον Μπαστίντ. Καθώς ο Βαλμόν θεωρεί ένα πολύ εύκολο εγχείρημα την αποπλάνηση της μικρής, αντιπροτείνει ο ίδιος στη Μερτέιγ ένα δικό του σχέδιο: να κατακτήσει την παντρεμένη Τουρβέλ, μια γυναίκα υψηλής ηθικής και μονογαμικής πίστης. Η Μερτέιγ παρόλο που θεωρεί την αποπλάνηση της μάταια και χωρίς πραγματική αξία, δέχεται το στοίχημα: όταν καταφέρει να αποπλανήσει και τις δυο γυναίκες, μόνο τότε θα εκπληρώσει την επιθυμία του Βαλμόν να περάσει μια νύχτα μαζί του. Μετά από πολλές δυσκολίες ο Βαλμόν τα καταφέρνει. Όταν όμως η Μερτέιγ αντιλαμβάνεται ότι ο Βαλμόν έχει ερωτευτεί πραγματικά την Τουρβέλ, τυφλώνεται από τη ζήλια και αρνείται να τον αποζημιώσει. Η αντίστροφη μέτρηση στη μοίρα των προσώπων έχει ξεκινήσει.

Σημείωμα της ομάδας:

Στο έργο του Λακλό, η πείνα για έλεγχο και εξουσία δεν έχει φύλο. Η χειραγώγηση μέσα από τον έρωτα και το σεξ δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών ή των γυναικών, αλλά τίθεται ως όπλο στα χέρια της ανθρώπινης φύσης που διψάει για έλεγχο και κυριαρχία, ακόμη και αν στην προσπάθεια αυτή τα πρόσωπα βυθίζονται στη μοναξιά και τη δυστυχία. Στη δική μας απόδοση του έργου, βγαίνουμε από την εποχή του και χρησιμοποιούμε τους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους μέσα σε μια σύγχρονη συνθήκη.

Στην παράσταση, το στοιχείο του ‘φαίνεσθαι ̓ που εξωτερικεύει συμπεριφορές και εικόνες κρύβοντας τις πραγματικές προθέσεις των προσώπων, μετουσιώνεται μέσα από το οπτικό στοιχείο της οθόνης, της ζωντανής κινηματογράφησης, του live-μοντάζ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αν η εποχή των Γάλλων αριστοκρατών εξέφραζε το φαίνεσθαι και τη σκηνοθετημένη κοινωνική πράξη μέσα από τα αρχοντικά, τους χορούς, τους ευγενικούς τρόπους και τα κοστούμια τους, η δική μας εποχή πράττει κάτι ανάλογο μέσα από την αυτοσκηνοθέτηση και την ψηφιακή εικόνα. Μέσα από μία σύγχρονη προσέγγιση και τη χρήση της τεχνολογίας, δημιουργείται μία πρωτότυπη διασκευή του κειμένου, πιστή στο έργο και τη γλώσσα του.