Οι Elephas tiliensis καταπιάνονται για 2η χρονιά με την ιστορία του Φιλοκτήτη, την πρώτη περιγραφή ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας στην ανθρώπινη ιστορία. Ο πιο μοναχικός ήρωας του Σοφοκλή, ο πιο αποτρόπαια αδικημένος, σε μια παράσταση σχεδόν ψυχαναλυτική, που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Μπλάνα στη μετάφραση και του Παύλου Παυλίδη στην πρωτότυπη μουσική. Μια παράσταση για τη βαθιά πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου ν’ αντισταθεί και να μετατρέψει τη δυσλειτουργία σε υγεία, ψυχική και σωματική.

Ο Φιλοκτήτης εκστρατεύει μαζί με τους Έλληνες στην Τροία με επτά πλοία. Όμως, δεν φτάνει ποτέ, καθώς τον δαγκώνει ένα ιερό υδρόβιο φίδι στο νησί Χρύσα. Οι Ατρείδες- ο Αγαμέμνων κι ο Μενέλαος- εξορίζουν τον Φιλοκτήτη στη Λήμνο, γιατί δεν αντέχουν τα ουρλιαχτά του πόνου και τη δυσοσμία της πληγής του, που διαταράσσουν όλο το στρατόπεδο. Ζει δέκα χρόνια σε μια σπηλιά ολομόναχος, άρρωστος, με μόνο εφόδιο το περίφημο τόξο που του χάρισε ο Ηρακλής, όταν εκείνος του έσωσε τη ζωή. Στη Λήμνο φτάνουν ο Οδυσσέας και ο γιος του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος, για να πείσουν τον Φιλοκτήτη να τους ακολουθήσει πίσω στην Τροία, μιας και ο χρησμός του μάντη Έλενου έλεγε πως οι Έλληνες θα κερδίσουν τον πόλεμο μόνο με τα ανίκητα βέλη του Ηρακλή. Ο Οδυσσέας προτρέπει τον Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει τον Φιλοκτήτη και να τον πάρει μαζί του στην Τροία. Ο Νεοπτόλεμος έρχεται αντιμέτωπος με ένα ηθικό δίλημμα, αλλά μπρος στην πίεση και τις υποσχέσεις του Οδυσσέα για δόξα και τιμές, υποχωρεί και με δόλο πείθει τον Φιλοκτήτη να του τα παραδώσει. Υποκύπτει, όμως, στις επιταγές της συνείδησής του κι επιστρέφει στον Φιλοκτήτη το τόξο και τα βέλη. Μετά την παρέμβαση του Ηρακλή ως από μηχανής θεού, ο Φιλοκτήτης μεταβαίνει στην Τροία, σκοτώνει με τα βέλη του τον Πάρη και φέρνει τη νίκη στους Αχαιούς.