Φιλοκτήτης

Studio Μαυρομιχάλη

Δραματοποιημένη Λογοτεχνία 2020
watchlist
-
- χρήστες
-
βαθμολόγησε

                                                                                                        Νικόλας Ιορδανίδης
                                                                                                                
                                                                                                        Νικόλας Ιορδανίδης
                                                                                                                
                                                                                                        Νικόλας Ιορδανίδης
Μία παράσταση δραματοποιημένη λογοτεχνία. Σκηνοθεσία Νικόλας Ιορδανίδης. Με τους Μαριέλλα Δούμπου, Νικόλας Ιορδανίδης. Παραγωγή του 2020. Ανέβηκε στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη.

Καλοκαιριάτικο απόγευμα. Σε μιαν ερημική ακρογιαλιά νησιού — ίσως της Λήμνου. Ένα καράβι αραγμένο. Ακούγονται φωνές και γέλια ναυτών. Έξω από μια βραχοσπηλιά, κάθονται δυο άντρες — ο ένας, γενειοφόρος, ώριμος,· ο άλλος, νέος, σα να ’ναι  ο Νεοπτόλεμος. Ο ώριμος άντρας, ύστερ’ από χρόνια απομόνωσης, είχε μιλήσει πολύ στον Νέο, και τώρα σωπαίνει πάλι, μέσα στη θλίψη. Ο Νέος, σα να παίρνει μια δύσκολη απόφαση, αρχίζει να του μιλάει.

Δεύτερο Κείμενο

ΟΧΙ τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι πια… αλλά με το το «ένδον ρήμα» μέσα στην Ιστορία… με τον εσώτερο πυρήνα του ο καθένας μέσα στη ζωή, στην αέναη αλλαγή του κοσμου… γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει καμμιά ουσιαστική νίκη!

Η σκηνοθετική ματιά

Ο πιο συστηματικός μελετητής του ποιήματος του Ρίτσου, ο Πίτερ Μπήαν, υποστήριξε ότι ο ποιητής χρησιμοποίησε τον μύθο του Φιλοκτήτη με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτυπώσει όλη την ελληνική ιστορική εμπειρία, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «η σημαντικότερη πολιτική αλλαγή στη ζωή του ίδιου του Ρίτσου, όπως και του Σοφοκλή, ήταν η διάσπαση της ενότητας των Ελλήνων».

Ο Ρίτσος ταλαντεύεται μεταξύ ιστορικής πληγής και ψυχικού τραύματος, ιδεολογικού καθήκοντος και ιδιωτικής ενδοσκόπησης, πράξης και προσωπείου, πολέμου και φιλίας.  Αν ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή είναι μια ιστορία πόνου, απάτης και του πώς κερδίζεται ο πόλεμος, ο μονόλογος του Ρίτσου είναι πιο αμφίσημος σε σχέση με άλλες, παλαιότερες και σύγχρονες, εκδοχές του μύθου. Εστιάζοντας στον Νεοπτόλεμο και όχι στον Φιλοκτήτη, ο Ρίτσος προσθέτει μια νέα διάσταση στη σύγχρονη πρόσληψη του μύθου και δοκιμάζει να προσδιορίσει τη συνολική πολιτική του θεωρία: Είμαι ζωντανός σημαίνει συμμετέχω σ’ έναν προβληματικό κόσμο. Πρέπει να πάμε στην Τροία, αλλά πρέπει να πάμε όχι πια ξεγελασμένοι από μηχανισμούς που η ίδια η ιστορία έχει διαψεύσει, είτε από φτηνούς ή χρεωκοπημένους μύθους, αλλά να προχωρήσουμε με τα μάτια ορθάνοιχτα, χωρίς αυταπάτες, μεταφέροντας τη «σιωπή» μας, μέσα στην οποία θα αποδεσμευτούν νέες δυνάμεις, που θα χρησιμεύσουν στην ανθρωπότητα σαν ένα γεφύρωμα προς το μέλλον.

Ξεκίνησε
26/02/2020
Τελείωσε
08/04/2020
Έτος
2020
Διάρκεια
60'