Μήνυμα του συγγραφέα Στέλιου Γ. Δερέμπεη:
Ο άνθρωπος που δεν ονειρεύεται πεθαίνει, λέει μια παροιμία. Το ζήτημα όμως είναι. τι όνειρα κάνεις; Όνειρα λογικά ή όνειρα τρελά; Η γνώμη μου είναι πως τα περισσότερα όνειρα του κάθε ενός είναι τρελά...Όμως μέσα από αυτή τη τρέλα των ονείρων, κάποια από αυτά βγαίνουν αληθινά, έστω κι αν ο καθένας μας βρεθεί αντιμέτωπος με απρόσμενες καταστάσεις ή ανατροπές ή παρεξηγήσεις ή ακόμα και με ανθρώπινες απώλειες, τα όνειρα θα είναι και θα παραμένουν για πάντα όνειρα. Αρχικά, σκέφτηκα να την ονομάσω Αστυνομική Κωμωδία, κατά τη διάρκεια όμως των προβών που σε όλες ήμουν παρών είδα ότι το πράγμα σκούραινε πολύ, μαύρισε δηλαδή. Κι έτσι αποφάσισα να την ονομάσω Μαύρη Κωμωδία. Γιατί όντως γίνεται κάποιο έγκλημα, αλλά μόνο στα όνειρα του πρωταγωνιστού μας του Λεωνίδα που ονειρεύεται να βγει από τη μέση ο καταπιεστής διευθυντής του και κατόπιν του θανάτου αυτού του τύρρανου να αρπάξει την θέση του αποθανόντος. Το έγκλημα θα γίνει ή όχι; Εδώ λοιπόν έρχεται το απρόσμενο, η ανατροπή, και η ανθρώπινη απώλεια που πέφτει σαν ώριμο φρούτο από το δέντρο των ονείρων του Λεωνίδα, δηλαδή, τι θα γίνει; Μαύρη Κωμωδία. Κατάμαυρη, που προκαλεί ένα ελαφρύ και γλυκόπικρο μειδίαμα στον θεατή που μέσα από τους διαλόγους μου και τις καταστάσεις, πού ξέρεις, μπορεί και κάπου σε μια γωνία της σκηνής να βλέπει τον εαυτό του ο κάθε θεατής. 
ΣΤΕΛΙΟΣ Γ. ΔΕΡΕΜΠΕΗΣ, 22/05/2019