Σε ένα δυστοπικό, αλλά επικίνδυνα αναγνωρίσιμο μέλλον, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται και καθορίζονται από έναν αριθμό. Είναι ο γενετικός αριθμοδείκτης τους, η βαθμολογία δηλαδή του DNA τους και του γενετικού τους προφίλ, από την οποία εξαρτώνται η εκπαίδευση, η υγεία, ο πλούτος και τελικά η ευτυχία τους. Καθώς η σημασία και αξιοποίηση των αριθμοδεικτών γιγαντώνεται, εξαπλώνεται ένα νέο είδος ρατσισμού, που καταλήγει σε αντιδράσεις από τους γενετικά κατώτερους, κοινωνικές αναταραχές, δολοφονικές επιθέσεις κατά των γενετικά ανώτερων και παράνομο εμπόριο αίματος για την απόκτηση καλύτερου αριθμοδείκτη. Σε αυτό το όλο και πιο σκοτεινό περιβάλλον, η Μπέα, που δουλεύει ως αιμολήπτρια σε τμήμα πιστοποίησης αριθμοδεικτών, γνωρίζει τον γενετικά ανώτερο Ααρών. Η ιστορία τους, που μοιάζει αρχικά με ένα απλό και αναμενόμενο love story, καταλήγει στον τρόμο και τη φρίκη.

Η νεαρή αγγλίδα ηθοποιός και συγγραφέας, Ella Road έγραψε την Αιμολήπτρια το 2018, με αφορμή μία πραγματική συνέντευξη της τότε Επικεφαλής Ιατρικής Συμβούλου για την Αγγλία, η οποία πρότεινε την αξιοποίηση των ερευνών για το ανθρώπινο γονιδίωμα προς όφελος των ασθενών. Η Road καταθέτει ένα έργο-προβληματισμό για την επιστημονική ηθική, για το πώς η κατάχρηση της επιστήμης μπορεί να καταλήξει σε εφιαλτικά σενάρια και για το πού οδηγείται η υγεία όταν οι οικονομολόγοι έχουν τον πρώτο λόγο. Η Αιμολήπτρια ήταν υποψήφια για βραβείο Olivier for Outstanding Achievement in an Affiliate Theatre και φιναλίστ για το βραβείο Susan Smith Blackburn για γυναίκες συγγραφείς. Το έργο έγινε ραδιοφωνικό δράμα για το BBC Radio 3, ενώ η γερμανική του μετάφραση οδήγησε σε πλήθος παραγωγών σε όλη τη Γερμανία και την Αυστρία.

Ο Μενέλαος Καραντζάς, με τη διπλή ιδιότητα του ιατρού και σκηνοθέτη, γοητεύτηκε από το έργο και τα ερωτήματα που θέτει σχετικά με την ορθή αξιοποίηση της επιστήμης και τη σύνδεση της υγείας με την οικονομία. Το έργο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ξεκινά με την πραγματική συνέντευξη για την χρήση του ανθρώπινου γονιδιώματος, ενώ προβολές και ηχητικά αποσπάσματα παρεμβάλλονται σαν ιντερλούδια χωρίζοντας τη δράση σε επιμέρους σκηνές και χτίζοντας την εφιαλτική ατμόσφαιρα του έργου. Η Αιμολήπτρια ξεκινά από μία φαινομενικά αθώα σκηνή, για να εξελιχθεί σταδιακά σε ένα θρίλερ με διαρκείς και απρόσμενες ανατροπές, ενώ ταυτόχρονα κρατάει την επαφή με την πραγματικότητα, δημιουργώντας μας την ανησυχητική σκέψη πως πράγματι όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν ακόμη και στο άμεσο μέλλον.