Μια Φαίδρα που δεν πεθαίνει, αλλά αντιμετωπίζει τον ερωτισμό ως κάλεσμα ζωής. Έτοιμη να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ακούγοντας το κάλεσμα του πάθους ως υπόσχεση ζωτικότητας. Στον αντίποδα της ενοχικής Φαίδρας του αρχαίου μύθου και των κλασικών μεταγραφών της, και εμπνευσμένη από την ερωτική ηρωίδα της Τσβετάγεβα, η σύγχρονη Φαίδρα της Αμάντας Μιχαλοπούλου αναλαμβάνει την ευθύνη της επιθυμίας της και έρχεται αντιμέτωπη με τη φωτιά – φωτιά καταστροφής και αναγέννησης, σ’ όλες τις εκδοχές και τις μεταμορφώσεις που υπαγορεύει το ελληνικό καλοκαίρι.

Η Παλαιά Επίδαυρος, με το μικρό της θέατρο-κοχύλι πλάι στην παραλία, είναι το ιδανικό σκηνικό γι’ αυτή τη νέα ελληνική εκδοχή του μύθου, στη σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού. Η παράσταση προτάσσει μια σύγχρονη ανάγνωση του έργου, αποφεύγοντας το στερεότυπο του αταίριαστου έρωτα, που ακολουθεί τον μύθο της Φαίδρας από την αρχαιότητα ως σήμερα.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους