Δάσος, δάσος, είσαι εδώ;
Οι πιο αναγνωρίσιμοι ήρωες των αδελφών Γκριμ, του Σαρλ Περρώ και της κουλτούρας του Ουώλτ Ντίσνεϋ χάνονται βαθιά στο δάσος των επιθυμιών, των ευχών και των συνεπειών των επιλογών τους, καταβαραθρώνοντας τα ριζωμένα happily ever after στερεότυπα, σε ένα «παραμύθι» που καθόλου δεν νανουρίζει.
Η Κοκκινοσκουφίτσα, η Σταχτοπούτα, ο Τζακ και η φασολιά του, η Ραπουνζέλ μπλέκονται σε μια σκοτεινή́, σπονδυλωτή́ ιστορία που ανατρέπει τις γνωστές διαδρομές τους και εξελίσσεται απρόβλεπτα, ακριβώς όπως και η ζωή́.
Με όχημα τη σπάνια μουσική του Στήβεν Σόντχαϊμ, διακεκριμένου δημιουργού που έχει τιμηθεί με Όσκαρ, Tόνυ, Γκράμμυ, Πούλιτζερ και Λώρενς Ολίβιε, και το αντισυμβατικό κείμενο του Τζέιμς Λαπάιν, η παράσταση στοχεύει να χρησιμοποιήσει τη σκηνική δύναμη του μιούζικαλ για να επανασυστήσει ένα αριστούργημα του είδους, θέτοντας παράλληλα ένα πολιτικό ερώτημα: Γιατί όταν αγγίξουμε ό,τι προτείνουν τα κοινωνικά μοντέλα ως φαινομενικά ιδεατό εξακολουθούμε να μην είμαστε ευτυχείς και πλήρεις; Γιατί καταναλώνουμε αλόγιστη ενέργεια σε επιθυμίες που δεν είναι δικές μας;
Μια φορά κι έναν καιρό ή μήπως καμία φορά και κανέναν καιρό;
Στην πανελλήνια πρώτη παρουσίαση του Into the Woods στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, υπό τη μουσική διεύθυνση του Στάθη Σούλη, ο Δημήτρης Μπογδάνος σκηνοθετεί από την καλή κι από την ανάποδη αυτό το διάσημο σπονδυλωτό αντι-παραμύθι, ρίχνοντας σκοτάδι στο ψεύτικο λαμπύρισμα του αέναου αρχετυπικού «παραμυθιάσματος».
Μαζί με μια ομάδα εξαιρετικών ερμηνευτών, μουσικών και συντελεστών στήνει αφαιρετικά και χειροποίητα ένα μετα-μιούζικαλ που σε τίποτα δεν θυμίζει στερεότυπα στημένου εντυπωσιασμού, ανατρέποντας με τον ιδιότυπο σκηνοθετικό του ρυθμό βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και για το θέαμα αλλά και για τα καίρια στραβοπατήματα της σύγχρονης ζωής – τις ανθρώπινες διακλαδώσεις, τα γονεϊκά μονοπάτια, τα ερωτικά ξέφωτα, τα επαγγελματικά ξόρκια.
«Με την ντουλάπα της γιαγιάς ως βεστιάριο, και με σκηνικό περιβάλλον διάφορα στοιχεία-στοιχειά από τις αποθήκες των παιδικών μας χρόνων, η ευθύνη της αφήγησης γίνεται συλλογική: Κάτω από την πίεση των κυριολεκτικών και εσωτερικών γιγάντων, λύκων και πριγκιπισσών, “η μηλιά και ο καρπός της” δοκιμάζουν ν’ αναμετρηθούν εκ νέου με τους φόβους τους σε μια συνθήκη συναισθηματικής ανακύκλωσης με ελπίδα την αναγέννηση. Στο πλαίσιο αυτό, μέσα από τα προσεκτικά επιλεγμένα σκηνικά αντικείμενα, σήμερα στην Εναλλακτική Σκηνή αναβιώνουν πλήθος ιστορικών παραγωγών της Λυρικής, αποτελώντας πλέον όλα μαζί τις ψηφίδες ενός συναρπαστικού μωσαϊκού “προηγούμενων” και “επόμενων” ζωών, για ένα νέο “τώρα”. Πύργοι από παλαιότερα κάστρα της Ωραίας Κοιμωμένης, το φόρεμα της Σταχτοπούτας του Ροσσίνι, το σακάκι ενός παλαιότερου Πρίγκιπα, αλλά και πραγματικά κιβώτια μεταφοράς από παραγωγές με αρχετυπικούς ήρωες της Όπερας και του Μπαλέτου που μεταμορφώθηκαν σε παράδοξα μαγικά κουτιά, στήνονται εκ νέου μπροστά στον θεατή για επαναδιαπράγματευση», σημειώνει ο σκηνοθέτης. «Μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή στις έσω σκιές, το Into the Woods μοιάζει με μια πυκνή, λυτρωτική νύχτα κάτω από τον ήλιο. Ο προβολέας ρίχνει σκοτάδι αντί φως, όμως όλα μέσα σου τα κάνει να λάμπουν. Τα χαστούκια μια ακούγονται ηχηρά και μια σιωπηλά. Τα παιδικά τραύματα συμφιλιώνονται με τον κόπο της ενηλικίωσης κι όταν μπει το “The end” ξέρεις πια πως μικρός φοβάσαι μη χαθείς στο Δάσος. Μεγάλος το εύχεσαι».
Το έργο παρουσιάζεται σε συνεργασία με τη Music Theatre International (Europe): www.mtishows.eu