Το έργο διαδραματίζεται στην Αθήνα της δεκαετίας του ΄50 και φωτίζει προβληματισμούς και αντιλήψεις που ισχύουν μέχρι σήμερα. Πραγματεύεται επίσης, τις δυναμικές των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, λόγω των ιστορικών και κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα εκείνη την εποχή.

Η σκηνοθέτις Αικατερίνη Παπαγεωργίου σημειώνει: «Το έργο κινείται σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο εμπεριέχοντας όμως έντονα και το ονειρικό στοιχείο. Πρόκειται για ένα έργο αναμνήσεων, που οδηγεί τους μικρούς σε ηλικία θεατές στο να διαχειριστούν λεπτές έννοιες, ερωτήματα και αλήθειες όπως, η μοναξιά, η ανάγκη για κοινωνική ανέλιξη, ο πόλεμος, η αποφυγή αποδοχής της πραγματικότητας, η διαφορετικότητα, οι συμπεριφορές των γονιών που υψώνουν φράχτες ανάμεσα στους ίδιους και στα παιδιά τους, η έλλειψη επικοινωνίας, η εσωτερική ανάγκη για δραπέτευση, είτε διανοητική είτε πραγματική».

Η υπόθεση:

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’50, η Αριστέα, μία ηρωική και ιδιαίτερα αυταρχική μητέρα, ζει με τα δύο της παιδιά τον Λουκά και τη Δάφνη σε μία φτωχική γειτονιά της Αθήνας. Τα δυο αδέλφια μέσω της τέχνης δραπετεύουν από την πραγματικότητα που τα πληγώνει. Ο νεαρός Λουκάς, ζωγραφίζει και λατρεύει τον κινηματογράφο. Η Δάφνη, που είναι χτυπημένη από πολιομυελίτιδα και κουτσαίνει, ζει περισσότερο μέσα στο σπίτι, αποδεχόμενη την ιδιαιτερότητά της και έχοντας δημιουργήσει έναν δικό της κόσμο γεμάτο στρατιωτάκια και εικονογραφημένα περιοδικά του Μικρού Ήρωα. Η Αριστέα δεν μπορεί να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα των παιδιών της και το βασικό της μέλημα είναι να τα κάνει όπως η ίδια επιθυμεί. 

Η άφιξη ενός ιδιαίτερου επισκέπτη αποτελεί, ίσως, τη μοναδική ευκαιρία ανατροπής των έως τότε δεδομένων και γίνεται η αιτία για να επέλθει μια σκληρή και αναπόφευκτη σύγκρουση των ηρώων με την πραγματικότητα.