Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ στράφηκε προς τους ηττημένους της ζωής που ζούν παράμερα από τους "πολιτισμένους" ανθρώπους συναισθανόμενος τον αγώνα τους κόντρα στην αρρώστια, το θάνατο, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Βρήκε το υλικό του στις καρδιές των παιδιών, των γυναικών, των ανίσχυρων γερόντων και το ένωσε με την ομορφιά της θάλασσας και της Σκιάθου.

Κατάφερε να αναδείξει το ντόπιο ήθος σε αισθητικό και πνευματικό  γεγονός μπολιάζοντας τις παιδικές του αναμνήσεις,με τα δικά του βάσανα, την ευαισθησία του και τον ποιητικό του οίστρο. Ακούγεται μόνο ο στεναγμός του και το φύσημα του ανέμου.

 ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΔΙΗΓΗΜΑ της λογοτεχνίας του Παπαδιαμάντη, επίκαιρο όσο ποτέ, καταδεικνύει την εσωτερική πάλη της ανθρώπινης ύπαρξης, από το ελάχιστο και ποιητικό, μέχρι το δυνατό και σπουδαίο.