Ο βασιλιάς Πέδρο ο Α’ της Καστίλλης επισκέπτεται τη Σεβίλλη. Λίγο έξω από την πόλη, ένα παραλίγο μοιραίο ατύχημα θα κάνει τον διάδοχο και αδερφό του Ενρίκε να ξανασυναντηθεί με έναν έρωτά του που νόμιζε χαμένο, τη Δόνια Μενθία. Εκείνη, όμως, είναι πλέον παντρεμένη με τον επιφανή Σεβιλλιάνο Γκουτιέρε Αλφόνσο ντε Σολίς. Σύντομα το ερωτικό τρίγωνο θα εμπλακεί σε ριψοκίνδυνες απόπειρες ελέγχου μιας έκρυθμης κατάστασης. Η έκταση των επιπλοκών θα πάρει απρόσμενες διαστάσεις, πλήττοντας κάθε βεβαιότητα που αφορά τους ήρωες του έργου.

Ο Γιατρός της τιμής του (1635) είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά αλλά και αμφιλεγόμενα έργα της ισπανικής Χρυσής Εποχής (17ος αιώνας). Διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Πέδρο της Καστίλλης (1350-1369) και ανήκει στην κατηγορία των θεαματικών “δραμάτων τιμής”, στα οποία οι κύριοι χαρακτήρες καλούνται να αντιμετωπίσουν επιτακτικές αλλά και αντικρουόμενες επιταγές. Ο Γιατρός της Τιμής είναι ένα έργο ποιητικό και ταυτόχρονα βαθιά σκοτεινό, που περιγράφει έναν κόσμο ηθικού και πνευματικού τέλματος. Για περισσότερα από 350 χρόνια, το έργο και ο συγγραφέας τυγχάνουν ακραίων αντιδράσεων από τους αναγνώστες και τους θεατές, από σκληρές ύβρεις έως άκρατο ενθουσιασμό.

«Το έργο συγκρίνεται με τον Οθέλλο. Ως προς την κίνηση της πλοκής, την οικονομία του υλικού, τη συνάρτηση των διαφορετικών χαρακτήρων με τις πράξεις τους συνολικά, είναι καταφανώς ανώτερο…» έγραφε ο Βρετανός ισπανόφωνος συγγραφέας Gerald Brenan (1894-1987) για τον Γιατρό της Τιμής του. «Ένα από τα πιο ανησυχητικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου […], ένα σκοτεινό αριστούργημα» το χαρακτήριζε ο Βρετανός συγγραφέας και τεχνοκριτικός Michael Billington (1939-).

Σκηνοθετικό σημείωμα

Το ανέβασμα του άπαιχτου στην Ελλάδα αριστουργήματος του Καλντερόν από το θέατρο ΠΟΡΤΑ αντανακλά τη σταθερή πεποίθησή μας, ότι το καλό θέατρο του μέλλοντος στηρίζεται -εκτός των άλλων- στην αναζήτηση ζωντανών κυττάρων της δραματικής τέχνης όχι μόνο σε νεότερα έργα αλλά και σε σημαντικά έργα του παρελθόντος. Ειδικά μάλιστα, όταν αυτή η αναζήτηση ξεφεύγει από τα βεβαρυμμένα από εμμονική επανάληψη στις σκηνές της χώρας, μειωμένα σε αριθμό, κλασικά κείμενα, που δυστυχώς έχουν καταλήξει από την υπερχρήση να κατηγοριοποιηθούν σε μια πληκτικής ασφάλειας ομάδα "αναγνωρίσιμων από το ευρύ κοινό κειμένων". Δεν μας αφορά, λοιπόν, μόνο η ανανέωση της θεατρικής γλώσσας και η πρωτοτυπία της ανάγνωσης, που θα φωτίσει "αλλιώς" κάποια σπουδαία κείμενα, αλλά και αυτή καθεαυτή η αναζωογόνηση του ρεπερτορίου με έργα, που ο θεατής θα έχει τη χαρά να ανακαλύψει μαζί μας. Άλλωστε, οι αποκαλυπτικές εκπλήξεις έρχονται συχνότερα, όταν ταξιδέψεις σε λιγότερο αναμενόμενους και κοινούς τόπους.