Το 1775 στις παρυφές της Γαλλικής επανάστασης ο Καρόν ντε Μπομαρσέ εμπνεόμενος από το διαφωτισμό και τα κηρύγματα του Βολταίρου, του Ρουσσώ κι επηρεασμένος εκτός των άλλων από τον Μολιέρο και τον Μαριβώ γράφει τον περίφημο «ΚΟΥΡΕΑ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ» που ανεβαίνει στο θέατρο με πρωτοφανή επιτυχία και στη συνέχεια μεταμορφώνεται από τον Τζοακίνο Ροσίνι σε μια από τις πιο διάσημες όπερες παγκοσμίως.
Ο περίφημος Φίγκαρο εμφανίζεται για πρώτη φορά στη θεατρική πινακοθήκη ως ένας μυθικός χαρακτήρας τυχοδιώκτη πονηρού καταφερτζή αλλά και ονειροπόλου ο οποίος ήταν προάγγελος μιας επανάστασης που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο.
Στην ιστορία του έργου μπαίνει ανάμεσα στη διαμάχη του γέρο Ντοτόρε Μπαρτόλο και του νεότερού του κόμη Αλμαβίβα που μάχονται για το ποιος θα καταφέρει να παντρευτεί την πανέμορφη Ροζίνα. Παρά τις μάταιες προφυλάξεις του Μπαρτόλο ο Φίγκαρο με τα πανέξυπνα τεχνάσματά του καταφέρνει να κερδίσει ο αριστοκράτης κόμης Αλμαβίβα την πανέμορφη Ροζίνα κι ως εκ τούτου στο τέλος να νικήσει ο έρωτας.
Αξιοσημείωτο είναι το πετυχημένο ανέβασμα του έργου από το Εθνικό θέατρο από το 1948 έως το 1950 σε μετάφραση Δημήτρη Ροντήρη και σκηνοθεσία Κλ. Κλώνη όπου το ρόλο του Φίγκαρο υποδύθηκε ο νεαρός τότε Δημήτρης Χορν ,της Ροζίνας η Έλλη Λαμπέτη , του κόμη Αλμαβίβα ο Ανδρέας Φιλιππίδης και του γιατρού Μπαρτόλο ο Χριστόφορος Νέζερ.