Μια θεατρική παράσταση-ντοκουμέντο που θίγει το θέμα της εθνικής ταυτότητας, με αφορμή την «διαδρομή» του ελληνισμού της Ανατολικής Ρωμυλίας στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Πάνω σε μία σχεδία που ταξιδεύει μές στη νύχτα, συναντώνται  τρείς άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Σωζόπολη, μια πόλη που παρέμεινε επί αιώνες σχεδόν  αμιγώς Ελληνική. Φέρνοντας ο καθένας τις δικές του ψυχικές αποσκευές, ψάχνουν να βρούνε τα βασικά συστατικά της ζωής τους που χάθηκαν μέσα στην δίνη της ιστορίας. Κι ενώ η σχεδία περιπλέει μια Μαύρη Θάλασσα στην οποία είναι πλέον πιο εύκολο να βρεις σκουπίδια, παρά ψάρια, οι άνθρωποι ξετυλίγουν διηγήσεις και αναμνήσεις, γεμάτες αντιφάσεις και μικρά χειροπιαστά όνειρα. Βασισμένο πάνω σ’ ένα γράμμα – κειμήλιο, γραμμένο το 1929 και σε μαρτυρίες των εναπομεινάντων Ελλήνων κατοίκων της Σωζόπολης, το έργο προσπαθεί να αγγίξει το θέμα της Εθνικής συνείδησης στο σύγχρονο κόσμο . Τελικά τι ορίζει την εθνική συνείδηση κάποιου ; Είναι κάτι που ορίζεται από την γλώσσα και την παιδεία στην οποία μετέχει, είναι μια προσωπική απόφαση στην οποία οδηγός είναι το συναίσθημα,  ή είναι κάτι που επιβάλλεται στους ανθρώπους από τα σύγχρονα έθνη-κράτη;

Μια παράσταση που μας ταξιδεύει στις μυρωδιές, στις δεισιδαιμονίες , τα τραγούδια και τα παραμύθια ενός κόσμου που προσπαθούσε να ζήσει και να ευημερήσει, όταν η Ιστορία γύρω του άλλαζε με απρόβλεπτους τρόπους. Αλλά μήπως αυτό δεν συμβαίνει πάντα;  Κι έτσι το ερώτημα των ηρώων της παράστασης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ : ακόμα κι αν μας κληροδοτηθεί κάτι κερματισμένο, κάτι που αχνοφαίνεται μες στην ομίχλη του χρόνου, εμείς πως  προσπαθούμε να το κρατήσουμε ζωντανό για να το παραλάβουν οι επόμενοι; Τι διαλέγουμε να τους αφήσουμε;