Red riding shoes

Στέγη γραμμάτων & τεχνών Ιδρύματος Ωνάση Κεντρική σκηνή

Χορός 2021
watchlist
-
- χρήστες
-
βαθμολόγησε

                                                                                                        Άνταμ Χαλίλ
ONASSIS NEW CHOREOGRAPHERS FESTIVAL 8 (ONC 8) 20 & 21 Μαρτίου 2021 στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση

Κόπηκα, θα βάλω λίγο κόκκινο


Γυρισμένο σε ένα ατελιέ στην Κυψέλη, το σόλο του Adam Khalil εμπνέεται από τα «Κόκκινα Παπούτσια» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και γίνεται από τον Βασίλη Βηλαρά ένα ψηφιακό παραμύθι-μανιφέστο κατά της πατριαρχίας και των έμφυλων στερεότυπων.

Ένα σκοτεινό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, για ένα κορίτσι καταδικασμένο να χορεύει μέχρι τελικής πτώσεως. Μια εμβληματική ταινία χορού του 1948. Ένα femme αγόρι που ενηλικιώνεται στην Αθήνα χορεύοντας πάνω σε κόκκινα παπούτσια. Συνθέτοντας τα τρία προαναφερθέντα υλικά, ο σκηνοθέτης Βασίλης Βηλαράς δημιούργησε το RED RIDING SHOES, διασαλεύοντας τα όρια μυθοπλασίας και πραγματικότητας και έχοντας ως πρωταγωνιστή τον 18χρονο Πολωνοαιγύπτιο περφόρμερ/μοντέλο Adam Khalil (aka terpsichorree).

Ο σκηνοθέτης του έργου σημειώνει: «Το 2009 προβλήθηκε στους κινηματογράφους η αποκατεστημένη κόπια της ταινίας του 1948 Τα κόκκινα παπούτσια. Μια ταινία-ορόσημο στην ιστορία του κλασικού χορού. Την ίδια χρονιά, σε ένα σινεμά της Αθήνας, ένα επτάχρονο αγόρι παρακολουθεί την ταινία παρέα με τη γιαγιά του. Θαμπώνεται από την ιστορία, την πρωταγωνίστρια και το πάθος της για τον χορό. Αναπτύσσει μια παθιασμένη σχέση με την περιβόητη 15λεπτη σκηνή του μπαλέτου, την οποία αναπαράγει καθημερινά, με τον δικό του, σύγχρονο τρόπο. Σήμερα, στα 18 του χρόνια πια, εξακολουθεί να εμπνέεται από τη χορογραφία, την ηρωίδα της ταινίας, αλλά και το ίδιο το κόκκινο χρώμα. Τα χρησιμοποιεί ως εργαλεία στην πορεία ενηλικίωσής του, σε μια προσπάθεια να αποτινάξει από πάνω του τα όποια στερεοτυπικά αρρενωπά χαρακτηριστικά τον δεσμεύουν, σε μια εικόνα που δεν μοιάζει να τον αφορά. Προτίθεται να πλησιάσει την εικόνα της ηρωίδας στην ταινία, μιας γυναίκας καταπιεσμένης από την πατριαρχία που μαστίζει τον χώρο του χορού. Να γιορτάσει τις αδυναμίες της, αλλά και τις δικές του. Νιώθει πως παλεύει με τους ίδιους δαίμονες που μάχεται η ηρωίδα της ταινίας, 73 χρόνια πριν. Ένα femme αγόρι, στον σύγχρονο κόσμο, που επιθυμεί να γίνει αποδεκτό χωρίς να θυσιάσει την ταυτότητά του».