Χρόνος: Σήμερα. Μάλλον. Μπορεί και λίγο πριν , ή λίγο μετά. Δεν αλλάζουν και πολύ τα πράγματα.

Τόπος:  Ένα διαμέρισμα . Όχι πολύ μεγάλο. Στο κέντρο. Το όποιο κέντρο. Μπορεί και της ύπαρξης.

Καλά, μπορεί και όχι.

Πρόσωπα: Ο Νικήτας, ο Γρηγόρης και ο Ανέστης. Ένας ψευτόμαγκας, ένας μίζερος, ένας αφελής. Ή και όλοι, όλα. Βιδωμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, σε ένα σαλόνι, κάπου στο κέντρο. Τρείς άντρες  με όλες τις παθογένειες που κουβαλάνε ,προσκολλημένοι μεταξύ τους, σε μια εκούσια καραντίνα με ευτράπελα, συγκρούσεις, συγκίνηση και πολύ χιούμορ.

Α! Και η κοπέλα απέναντι. Στο απέναντι μπαλκόνι. Το κορίτσι στο απέναντι μπαλκόνι.  Πάντα υπάρχει το κορίτσι, έστω και στο απέναντι μπαλκόνι.

Η απέναντι. Πάντα υπάρχει μια «απέναντι».

«Τα φιλιά τα δικά της είναι φάρμακο. Εγώ για τα φιλιά της… και μιας εβδομάδας μεροκάματο θα χαλάλιζα»