Τέφρα και σκιά

Θέατρο Οδού Κυκλάδων - Λευτέρη Βογιατζή

Δράμα Κοινωνικό 2020
watchlist
-
- χρήστες
-
βαθμολόγησε
Μία παράσταση δράμα, κοινωνικό. Σκηνοθεσία Γιώργος Σκεύας. Με τους Δημήτρης Ήμελλος, Μαρία Σκουλά. Παραγωγή του 2020. Ανέβηκε στο θέατρο Θέατρο Οδού Κυκλάδων - Λευτέρη Βογιατζή.

Το Θέατρο της οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής, ένα από τα σημαντικότερα και επιδραστικότερα θέατρα της αθηναϊκής σκηνής, περνάει στη νέα του εποχή και ανοίγει τις πόρτες του την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου.

 

Τη σεζόν πρόκειται να ανοίξει, στις 23 Οκτωβρίου, το έργο Τέφρα και Σκιά του Χάρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα και στην εξαιρετική μετάφραση της Τζένης Μαστοράκη με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Ήμελλο και τη Μαρία Σκουλά.

Το έργο πρωτοανέβηκε από τον Λευτέρη Βογιατζή το 2000 με τη Ρένη Πιττακή και τον ίδιο επί σκηνής. Τα φιλμς που αποτελούσαν μέρος της παράστασης του 2000 είχε υπογράψει ο Γιώργος Σκεύας. Σήμερα, στο φουαγιέ του θεάτρου, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν πριν την έναρξη της παράστασης video-installation με πλάνα αδημοσίευτα από το πρώτο ανέβασμα του έργου, 20 χρόνια μετά.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Ένας άντρας και μια γυναίκα.

Ο Ντέβλιν και η Ρεβέκα. Και οι δυο σαραντάρηδες.

Ένα ζευγάρι, παντρεμένοι ή όχι,

στο τελευταίο στάδιο μιας θρυμματισμένης σχέσης.

Δύο άνθρωποι.

 

Ένα μεγάλο δωμάτιο, το καθιστικό, σ’ ένα σπίτι κάπου στην Αγγλία. Ο κήπος πιο πέρα. Έξω σκοτεινιάζει, ενώ μέσα οι λάμπες φέγγουν όλο και πιο ζωηρά.  

Υπάρχει ένας κόσμος από παγωμένες, λασπωμένες πόλεις, έρημες αποβάθρες, συνοριακά φυλάκια, παιδιά που τ’ αρπάζουν με τη βία από την αγκαλιά των μανάδων τους. Κανείς δεν γνωρίζει αν βρισκόμαστε στην Αγγλία ή ταυτόχρονα στο Άουσβιτς, ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος στο οποίο οι βιαιοπραγίες ήταν, ή πραγματικά είναι ακόμη, μέρος του τοπίου.

Όπως τα περισσότερα έργα του Πίντερ, το Τέφρα και Σκιά απαιτεί μια συνολική ερμηνεία, ενώ ταυτόχρονα αντιστέκεται πεισματικά σε ερμηνείες. Απευθύνεται περισσότερο στο ένστικτο και το συναίσθημα παρά στη λογική και τη σκέψη.

Για τον Πίντερ άλλωστε, το προσωπικό και το πολιτικό ήταν πάντοτε στενά συνδεδεμένα. Σ’ αυτό το έργο, όμως, είναι πιο αλληλένδετα παρά ποτέ.