Το έργο είναι γραμμένο σε έμμετρη μορφή, – ο στίχος είναι ανομοιοκατάληκτος ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος – με χορό, χορικά και βασίζεται στην ιστορία της ηρωίδας του αρχαίου Άργους Τελέσιλλας. Η Τελέσιλλα γεννήθηκε μεταξύ του 520-515 π.Χ. και είχε αρχοντική καταγωγή. Πηγές την αναφέρουν ως μια εξαιρετική ποιήτρια που συναγωνίζεται τη Σαπφώ. Δυστυχώς διασώθηκε μόνο ένα ποίημά της, το οποίο στην παράσταση το τραγουδά ο χορός. Το όνομά της έμεινε ξακουστό στους αιώνες, όχι μόνο για την ποίησή της αλλά και για το ηρωικό θάρρος της. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η Τελέσιλλα έσωσε το Άργος απ’ τους Σπαρτιάτες, όταν ο Βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης εκστράτευσε εναντίον του. Οι Αργείοι υπέστησαν πανωλεθρία κατά τη μάχη που δόθηκε εκτός των τειχών της πόλης, με 6.000 νεκρούς. Όταν ο Κλεομένης μετά την επιτυχία του, βάδισε κατά της πόλης η Τελέσιλλα κατόρθωσε να ξεσηκώσει, να συγκεντρώσει και να εξοπλίσει τις γυναίκες με ότι πρόχειρο οπλισμό μπορούσε να βρει, δημιουργώντας μια αμυντική γραμμή απέναντι στον εχθρό. Μαζί τους στάθηκαν και οι λιγοστοί γέροντες και δούλοι του Άργους. Οι Λακεδαιμόνιοι μετά από μεγάλο προβληματισμό αποφάσισαν να μην επιτεθούν στο κάστρο του Άργους διότι αν νικούσαν η νίκη τους θα ήταν άδοξη αφού θα είχαν νικήσει γυναίκες. Αν ηττούντο, θα τους ακολουθούσε ανά τους αιώνες το «όνειδος» ότι ηττήθηκαν από γυναίκες. Έτσι επέστρεψαν στη Σπάρτη, ενώ το Άργος το οποίο είχε συμμαχήσει με τους Αθηναίους, ως η μοναδική πελοποννησιακή πόλη ενάντια στη σπαρτιατική ηγεμονία σώθηκε. Μετά την δράση της Τελέσιλλας το Άργος από ολιγαρχικό έγινε δημοκρατικό. Αιτία ήταν η απελευθέρωση των δούλων, οι οποίοι πήραν ως σύζυγοι τη θέση των Αργείων που χάθηκαν στην μάχη. Σύμφωνα με τον γεωγράφο Παυσανία η πόλη τής έστησε μνημείο, το οποίο απεικόνιζε την Τελέσιλλα καθώς ετοιμάζεται να φορέσει την περικεφαλαία της. Πάνω στον τάφο της, ο σύζυγός της χάραξε προς τιμήν της ένα τρυφερό επίγραμμα, για να εκφράσει την αγάπη του και το θαυμασμό του για εκείνη.