«Τετέλεσται». Σε ποιο άλλο θεατρικό έργο, η πρώτη-πρώτη λέξη τού κειμένου ακυρώνει εξ' αρχής την θεατρική Πράξη, την Πράξη της ζωής, επικυρώνοντας, παράλληλα, το motto τού Σάμουελ Μπέκετ πως «το τέλος βρίσκεται στην αρχή, και ωστόσο συνεχίζουμε»;

Βιώνοντας την απόγνωση της επίγνωσης, οι κωμικοτραγικοί, έγκλειστοι ήρωες του έργου, επιστρατεύουν τη δύναμη της ρουτίνας, τον διάλογο, το χιούμορ, τις μνήμες, και μια "μορφή απέραντου οίκτου", για να παρατείνουν την πορεία προς το αναπόφευκτο.

Και όταν τα "ατού" τους εξανεμίζονται ένα-ένα, και αρχίζει να επικρατεί η ανεξέλεγκτη κόπωση μαζί με τη φυσική φθορά σχέσεων, σώματος και νου, ξεσκαρτάρουν και τα τελευταία άχρηστα φύλλα, για να παραδοθούν, με τρόμο και αξιοπρέπεια, στο «γνωστό τέλος ενός παιχνιδιού, χαμένου προ πολλού», εκεί όπου δεν υπάρχει πλέον ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Οι ελιγμοί και οι εναλλαγές ύφους και γλώσσας, ενορχηστρώνονται αριστοτεχνικά από την πένα-νυστέρι τού Σάμουελ Μπέκετ, ώστε το κείμενο να αποτελεί το σπουδαιότερο θεατρικό έργο του συγγραφέα, και ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.