Η υγρασία, η βροχή, το negative στην ανάμνηση, η σκέψη που γίνεται στο σκοτάδι με κλειστό παράθυρο! Δύο άντρες ο Άρης και ο Κρις διαπραγματεύονται την εξέλιξη της ζωής τους με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.
Ο Κρις επισκέπτεται τον Άρη στο σπίτι του (σε ένα υπόγειο) με σκοπό να δώσει ένα τέλος στην γνωριμία τους και να του ανακοινώσει κάτι πολύ σημαντικό για τον ιδιο. Ανάμεσα τους μια γυναίκα-μάνα που αδυνατεί να κατανοήσει την έννοια της διαφορετικότητας!
Με στοιχεία εγκλεισμού και κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας τα πρόσωπα του έργου έρχονται αντιμέτωπα με τον ίδιο τους τον εαυτό ενώ πάντα ένα τέρας παραμονεύει στο σκοτάδι και επηρεάζει τα όσα συμβαίνουν στο υπόγειο.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:
Θέλησα να γράψω αυτό το έργο για να μιλήσω για την ιδιαιτερότητα, για το διαφορετικό και πώς αυτές οι ιδιότητες-αν μπορούμε να τις ονομάσουμε έτσι- μπορούν να μετατραπούν σε έναν γολγοθά τύψεων και επίπονου αγώνα,όταν η κοινωνία σε βάζει στο περιθώριο για τις επιλογές σου. Δεν μου αρέσει ούτε η λέξη "ιδιαιτερότητα" ούτε η λέξη "διαφορετικό". Αυτό που επιθυμώ είναι ο καθένας να δίνει το δικό του όνομα για οποιαδήποτε φυσική του κλίση. Το ιδανικό θα ήταν να μη χρειάζεται να δίνουμε κανέναν ορισμό στις προσωπικές μας επιθυμίες. Δυστυχώς η δική μας κοινωνία απέχει ακόμη πολύ από αυτο..!