Η συγγραφέας εμπνέεται από το “Τρένο των Νεφών”, ένα υπαρκτό τρένο - από τα ελάχιστα στον κόσμο - που ταξιδεύει σε ύψος 4.220 μέτρων στην κορδιλιέρα των Άνδεων και γράφει για ένα τρένο–φάντασμα που «όταν φεύγει από το σταθμό, βγαίνει από τις ράγες, χώνεται στα νέφη και χάνεται».

Με αυτό το τρένο ταξιδεύουν οι θεατές στο κλίμα της Λατινικής Αμερικής μαζί με χρυσοθήρες, ινδιάνους, βασιλιάδες και κονκισταδόρες, την Εβίτα Περόν, τον Ωνάση, τον Τσε Γκεβάρα και τον στρατηγό Μπολιβάρ αλλά και τον ποιητή που γεννήθηκε σε επτά πόλεις. Ακολουθούν από βαγόνι σε βαγόνι τον ήρωα της Φακίνου, τον Κανένα, που ψάχνει τον πατέρα του σ’ ένα ταξίδι ζωής προς τη μεγάλη θάλασσα. Μοιράζονται μαζί του όλες τις εμπειρίες της ζωής από τη γέννηση ως την πλήρη ενηλικίωσή του καθώς από βαγόνι σε βαγόνι μεγαλώνει κατά δέκα χρόνια. Μια οδύσσεια, μια πορεία στις ράγες της ζωής για την ανακάλυψη του εαυτού, ένα ταξίδι ζωής του Κανένα ή του Καθένα από εμάς.

Το έργο, επηρεασμένο από την λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία συνδέει τον μύθο του Οδυσσέα με την ισπανόφωνη παράδοση και μας ξεναγεί σ’ έναν κόσμο που θυμίζει Μάρκες, Αλιέντε, Λιόσα, Αμάντο, Φουέντες, Σεπούλβεδα, ενώ ταυτόχρονα είναι απόλυτα επίκαιρο και διαχρονικό στη διαρκή αναζήτηση του ανθρώπου για εξατομίκευση και ταυτότητα.