Οι ηθικές αρχές, τα όνειρα, οι φιλοσοφίες και τα κοινωνικά πρότυπα, αποκαλύπτουν την πλήρη ανεπάρκειά τους μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σπρώχνοντας μια ολόκληρη γενιά στην αυτοκαταστροφή. Καταρρέουν σαν πύργοι από άμμο κι αφήνουν πίσω ένα κενό που οδηγεί σε επικίνδυνα παιχνίδια – για να γεμίσει την χωρίς νόημα ζωή, μιας γενιάς θύμα, ενός επιφανειακά πολιτισμένου κόσμου.

Το έργο θυμίζει πολύ την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα, μια χώρα που ζει στο περιθώριο και οδηγεί, χωρίς αναστολές, τη νέα γενιά σε ένα μέλλον δυσοίωνο.