Εφτά καραντινάτες ιστορίες, θεατρικές αφηγήσεις υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη.

2020 75'
Διαθέσιμο στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 2020 και 16 και 17 Ιανουαρίου 2021 στις 20:30
Mοιράσου:

Το Ν.Π.Δ.Δ Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου Ζωγράφου, σε συνέχεια των πολιτιστικών πρωτοβουλιών του και με στόχο να μη χαθεί η επαφή με την τέχνη, δίνει φωνή σε ιστορίες που γράφτηκαν μέσα στην καραντίνα, με την παράσταση «Εφτά καραντινάτες ιστορίες» - Ζωντανά από τη Βίλα Ζωγράφου, στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 2020 και 16 και 17 Ιανουαρίου 2021.

Εφτά ηθοποιοί συναντιούνται στη Βίλα Ζωγράφου, το πολιτιστικό σπίτι-στέκι της περιοχής και δραματοποιούν ιστορίες συγγραφέων εμπνευσμένες από τις μέρες του αναγκαστικού περιορισμού, σε μια θεατρική άσκηση καραντίνας, προσφέροντας μια ανάσα αισιοδοξίας, μια στιγμή συμπαράστασης στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε Δήμο της Αθήνας.

Ο Δημήτρης Καραβιώτης, ο Θανάσης Κουρλαμπάς, η Σοφία Πανάγου, η Αλεξάνδρα Παντελάκη, η Θεοδώρα Σιάρκου, η Γιάννα Σταυράκη, ο Τάσος Σωτηράκης και ο Κίμων Γρηγοράκης (φωνή παιδιού) διηγούνται τις ιστορίες των Σάκη Σερέφα, Γιώργου Χρυσοβιτσάνου, Όλγας Μοσχοχωρίτου, Κώστα Ποντικόπουλου, Κατερίνας Ανωγιαννάκη, Καρίνας Βέρδη και Αγγελή Καναπίτσα.

Ιστορίες του Μάρτη και του Απρίλη του 2020, ιστορίες που έχουν φιλοξενηθεί σε θεματικές εκδόσεις, από τους εκδοτικούς οίκους «Άπαρσις», «Εύμαρος» και «Περιοδικό των Δικηγόρων», μεταμορφώνονται σε θεατρικές αφηγήσεις, υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη.

Οι ήρωες της παράστασης, είναι άνθρωποι καθημερινοί, που περνούν τις μέρες του εγκλεισμού παρέα με τις ιστορίες τους και τον εαυτό τους. Μεταφέρουν τους καημούς τους, ζουν τις δυσκολίες τους, αντιμετωπίζουν με χιούμορ ή αυτοσαρκασμό την κατάσταση, θυμώνουν, ερωτεύονται, συγχωρούν, γιατρεύονται. Κάπου εκεί ίσως αναγνωρίσουμε κάτι από τη δική μας ιστορία, από την ιστορία ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που είναι οι δικοί μας άνθρωποι, που είμαστε οι δικοί τους άνθρωποι.

Έτσι, η γυναίκα που μέσω καραντίνας κακοποιείται από το σύζυγό της και παίρνει παιδί, σκυλί, γατί, και τον εγκαταλείπει, συναντιέται με τη Ζαφείρα, το πρώην πρεζάκι, που μέσα στην καραντίνα της δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει την ανιψιά της, που δεν την αφήνουν να δει. Οι ιστορίες τους συναντούν τον κυνικό, μπαλκονάτο τύπο που πεθαίνει για ένα ποτάκι και παρεούλα, τον φοβητσιάρη πενηντάρη που απολυμαίνει τα πάντα, εκτός από τη μοναξιά του, την αστή κυρία που απορρίπτει τη νέα εκσυγχρονισμένη Αθήνα αλλά το χέρι μέσα στο ασθενοφόρο της το κρατά η νεαρή Αφγανή ενοικιάστρια,  την ηλικιωμένη που την καλεί σε ραντεβού-γεύμα μέσω της σιδερώστρας των ρούχων ο ηλικιωμένος απέναντι. Και όλοι αυτοί συναντιούνται με την πιο θλιβερή ιστορία, αυτή του ποδοσφαιρόφιλου παππού από το Μπέργκαμο, ο οποίος μυεί τον εγγονό του στο ποδόσφαιρο και στην αγαπημένη του ομάδα την Αταλάντα.

Ο Πρόεδρος του ΝΠΔΔ Πολιτισμού & Αθλητισμού του Δήμου Ζωγράφου, Γιώργος Γιαννακόπουλος, μεταξύ άλλων υπογραμμίζει «νιώθω την υποχρέωση τώρα περισσότερο από ποτέ να στηρίξω έμπρακτα την αξία του πολιτισμού. Έτσι, μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, το ΝΠΔΔ Πολιτισμού & Αθλητισμού του Δήμου Ζωγράφου, φροντίζει να δίνει στους πολίτες του όλες τις δυνατότητες εκείνες που εξασφαλίζουν από την ασφάλεια  του σπιτιού τους να έχουν πρόσβαση σε εκδηλώσεις που θα μας διατηρήσουν  δημιουργικούς, χαμογελαστούς και εφοδιασμένους με τη δύναμη της θετικής ενέργειας και της αισιοδοξίας».

 

Η Βίλα Ζωγράφου

Ο Δήμος Ζωγράφου πήρε το όνομά του από την οικογένεια Ζωγράφου, που έζησε στη βίλα, που βρίσκεται στο κέντρο της περιοχής. Η βίλα που ανήκει πλέον στο Δήμο -ύστερα από μακρά προσπάθεια- αποτελεί το πολιτιστικό σπίτι και το σημείο συνάντησης όλων των δημοτών, είτε για επιμόρφωση μέσω σεμιναρίων και διαλέξεων, είτε για μαθήματα στο ωδείο, (που φιλοξενείται στη Βίλα), είτε για να παρακολουθήσουν θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, οι οποίες πραγματοποιούνται στον προαύλιο χώρο. Λόγω της πανδημίας φυσικά όλα έχουν αναβληθεί. Αλλά, επειδή στην τέχνη δεν ταιριάζει η σιωπή, επειδή η ανάγκη επικοινωνίας γίνεται μεγαλύτερη, λόγω της κατάστασης που βιώνουμε, η βίλα ζωντανεύει με πολιτισμό, με τέχνη, με τους ηθοποιούς, να μοιράζονται μαζί μας ιστορίες, κρατώντας ζωντανή την επαφή, την αλληλεγγύη, την ελπίδα, την αισιοδοξία.