Γλέντι στον καιρό της πανούκλας από την ομάδα ΠΥΡ

Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη

Πρόκειται για την τελευταία από τις τέσσερις Μικρές Τραγωδίες του ρώσου ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν (1799 - 1837), το «Γλέντι στον καιρό της πανούκλας».
Σε μια πόλη που αφανίζεται από την πανούκλα μία παρέα ανθρώπων στήνει ένα γλέντι έξω στον δρόμο. Αυτή την άσωτη σύναξη έρχεται να διαλύσει ο ιερέας της πόλης...
Το έργο, γραμμένο το 1830, αποτέλεσε για μας καταρχάς μια συγκλονιστική ιστορία για την απρόβλεπτη δύναμη των ανθρώπων μπροστά στο αδιέξοδο αλλά και μια πανανθρώπινη παραβολή για το Τέλος, που είναι αναγκαίο για μια νέα Αρχή.
Μια ιστορία τόσο συγκλονιστικά επίκαιρη, ώστε μας αφήνει με την αίσθηση ότι γράφτηκε όχι «χθες», αλλά «σήμερα». Τόσο βαθιά διαχρονική, ώστε μας φέρνει αντιμέτωπους με ανθρώπινα ερωτήματα που μοιάζουν αιώνια: τι είναι το Τέλος; πώς το διαχειρίζεται ο άνθρωπος; τι είναι η δύναμη της υπέρβασης, από ποια σκοτεινή γωνιά της ανθρώπινης ύπαρξης ξεπηδάει και πόσο ισχυρή κι απρόβλεπτη μπορεί να είναι; ποια πρωτόγνωρη ευτυχία μπορεί να ανακαλύψει ο άνθρωπος αν καταφέρει να υπερβεί την απελπισία του και να αντιμετωπίσει το τέλος, είτε αυτό είναι ο θάνατος, είτε το τέλος μιας εποχής, είτε το τέλος μιας χώρας, είτε το τέλος του κόσμου.
 
Ο ίδιος ο Πούσκιν στην πολυτάραχη ζωή του έζησε ως ένας άνθρωπος που του είχε δοθεί το ανήκουστο χάρισμα να είναι ευτυχισμένος στις πιο τραγικές συνθήκες, να μετουσιώνει τον κόσμο στον οποίο τον έριχνε κάθε φορά η μοίρα, να μην επιτρέπει στο περιβάλλον να τον νικήσει. Οι ήρωες του Γλεντιού δεν κρύβονται από τον θάνατο, αλλά βγαίνουν έξω στον δρόμο με το γλέντι τους για να τον προκαλέσουν. Κάνουν ένα βήμα πέρα από το πένθος, πέρα από τον φόβο. Κάνουν μια πράξη υπέρβασης. Γι’ αυτό η ιστορία τους είναι μια ιστορία που αξίζει να αφηγηθούμε, μια ιστορία πανανθρώπινη και κυρίως, όσο παράδοξο κι αν μοιάζει αυτό με την πρώτη ματιά, μια ιστορία γεμάτη φως.