Ο Ιωάννης Απέργης, έλληνας ηθοποιός με ρίζες από την Αλβανία, έχει ξεχωρίσει για την πορεία του, τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο, με πιο πρόσφατη συμμετοχή στην παράσταση «Σεσουάρ για δολοφόνους» στο θέατρο Λαμπέτη. Ο ίδιος έχει μοιραστεί δημόσια εμπειρίες από την παιδική του ηλικία στην Ελλάδα, περιγράφοντας πώς βίωσε δυσκολίες, όπως όταν έμεινε με την οικογένειά του σε πάρκο ως παιδί. Αυτά τα βιώματα, μαζί με τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως παιδί μεταναστών, τον καθόρισαν βαθιά και παραμένουν ζωντανές αναμνήσεις που επηρεάζουν τη δουλειά του σήμερα.

Απέναντι στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε στην πορεία του, μίλησε ανοιχτά για την ενασχόλησή του με διάφορες δουλειές, από σερβιτόρος μέχρι ελαιοχρωματιστής. Πιστεύει ακράδαντα πως οι εμπειρίες αυτές τού δίνουν προοπτική και ανθεκτικότητα. Παράλληλα, ο Απέργης εκφράζει την επιθυμία να βοηθήσει άλλους ανθρώπους που περνούν δύσκολες καταστάσεις, όπως πρόσφυγες, επηρεασμένος από τις δύσκολες εικόνες που έζησε, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Έχει συχνά μιλήσει για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε λόγω της καταγωγής του, όπως διακρίσεις και τον αγώνα του για επαγγελματική αποδοχή. Αντιμετώπισε έντονα το αίσθημα του «ξένου» στα σχολικά του χρόνια, όπου, όπως θυμάται, καθηγητές αντιμετώπιζαν τα παιδιά διαφορετικών εθνικοτήτων με προκατάληψη. Αυτές οι εμπειρίες τον καθόρισαν και ενίσχυσαν την ευαισθησία του για κοινωνικά ζητήματα συμπεριληπτικότητας, ενθαρρύνοντας την προσπάθειά του να κατακτήσει τη θέση του στον καλλιτεχνικό χώρο παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε.

Παράλληλα, ο Απέργης είναι γνωστός για τη βαθιά του ευαισθησία προς τους πρόσφυγες και την κοινωνική αδικία. Η ευαισθησία του αυτή αντανακλάται και στις καλλιτεχνικές του επιλογές μέχρι τώρα. Τόσο στη σκηνή όσο και στην τηλεόραση, φέρνει στοιχεία από τις προσωπικές του εμπειρίες, εστιάζοντας σε χαρακτήρες με πλούσιο συναισθηματικό βάθος. Εκτός της υποκριτικής, προσφέρει το χρόνο και τις δυνάμεις του σε κοινωνικές δράσεις, και μοιράζεται δημόσια την επιθυμία του να βοηθήσει όσους βιώνουν δύσκολες καταστάσεις, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ανθεκτικότητας και της αλληλεγγύης στην προσωπική και συλλογική πορεία.