H χρήση του σώματος στην καθημερινή επικοινωνία —η οπτική επαφή, οι εκφράσεις του προσώπου, οι χειρονομίες, η στάση του σώματος και η απόσταση μεταξύ δύο προσώπων— αποτελούν βασικά στοιχεία της επικοινωνιακής διαδικασίας. Όταν τα στοιχεία αυτά απουσιάζουν, σε μια ανταλλαγή χωρίς μυρωδιά και σώμα, η επικοινωνία επιτυγχάνεται μέσω της μοντέρνας τεχνολογίας με έναν τροποποιημένο και διαμεσολαβημένο τρόπο.

Η μίξη ψηφιακής και αναλογικής επικοινωνίας εγείρει ερωτήματα. Σε ποιο βαθμό μπορεί μια συσκευή να βοηθήσει την καλλιτέχνιδα στην παρουσίασή της; Μπορεί μια έξυπνη συσκευή να καταλάβει τι είναι τέχνη; Ή μάλλον, πώς σχετίζονται οι μηχανές με τον πραγματικό κόσμο;

Η έρευνα καταπιάνεται με την πραγματικότητα ενός 17-χρονου αγοριού που βρίσκεται στην κρίσιμη διαδικασία ενηλικίωσης και μεταμόρφωσης. Ο προσδιορισμός της ατομικής ταυτότητας, οι σωματικές αλλαγές, το αίσθημα του ανήκειν και η διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης παίζουν καθοριστικό ρόλο στον σχηματισμό των προσωπικοτήτων και της κοινωνίας των πολιτών. Η δημοκρατική συμμετοχή και η πολιτική έκφραση αποτελούν σημαντικά βήματα για τους νέους που εισέρχονται στην κοινωνική πραγματικότητα των ενηλίκων και στο σύστημα δικαιοσύνης του οποίου θα γίνουν μέλη. Η αστυνομία συχνά αναλαμβάνει τον ρόλο ενός διαιτητή ανάμεσα σε πολιτικές και υπαρξιακές συγκρούσεις, στην τεχνολογία της εξουσίας και στην επιθυμία των νέων για αλλαγή.

Η περφόρμανς που θα αναπτύξει η Γιώτα ως αποτέλεσμα αυτής της έρευνας θα διερευνήσει τις δυνατότητες σκιαγράφησης ενός εφήβου και της ζωής του μέσω των ψηφιακών συσκευών που χρησιμοποιεί. Το κοινό θα κληθεί στο δωμάτιο του, όπου το ψηφιακό περιβάλλον θα αναλάβει τον ρόλο του αφηγητή.