Η Γκόλφω ήταν η αφορμή να μιλήσουμε για έννοιες που πιστεύουμε ότι απουσιάζουν από την εποχή μας ή για κάποιες άλλες που κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε να απουσιάζουν, αλλά στέκονται ακόμα εδώ να στοιχειώνουν το σήμερα και για αξίες που στέκονται δειλά και διακριτικά κάπου κρυμμένες μέσα μας και δεν παύουμε να τις αναζητούμε . Αποφασίσαμε να μας πει την ιστορία μια κοπέλα του σήμερα, που επιλέγει να μιλήσει για τον εαυτό της μέσω της ιστορίας της Γκόλφως, με αποτέλεσμα να χανόμαστε στη φαντασία της αναζητώντας τι ήταν αυτό που της έχει συμβεί. Εξερευνούμε μαζί της τα στάδια και την έννοια της αιώνιας αγάπης, την πίστη, τον όρκο και τη βαρύτητά του, με αποτέλεσμα να χάνονται τα όρια του χρόνου. Στόχος λοιπόν είναι να μιλήσουμε για τη σχετικότητα του χρόνου στον έρωτα, μία σχετικότητα που ίσχυε το 1893 όπου διαδραματίζεται το έργο και ισχύει και σήμερα. Ο έρωτας δεν έχει χρόνο, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει αέναα και θα είναι πάντα, συντριπτικός και αβυσσαλέος σε όλες τις εποχές και σε όλους τους πολιτισμούς.
Ειδικές Ευχαριστίες στους
ΜΠΛΕΡΙΜ ΔΑΜΠΙΡΑΙ, ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΚΟΛΑΚΗ, MAΝΩΛΗ ΜΑΥΡΗ και ΧΡΗΣΤΟ ΞΥΡΑΦΑΚΗ