Στο «επώδυνα εύκολο» η χορεύτρια και χορογράφος, που τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει πολλές ενδιαφέρουσες δουλειές αφήνοντας το προσωπικό της καλλιτεχνικό στίγμα, ασχολείται με το ανθρώπινο σώμα και το συναίσθημα του πόνου.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Πώς κινείται και πώς επικοινωνεί ένα σώμα που πονά; Πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ πόνου και απόλαυσης, σε μια εποχή που η εναλλαγή ανάμεσα σε αυτά τα δύο γίνεται ακαριαία; Η παράσταση «επώδυνα εύκολο» αναζητά μια γλώσσα βασισμένη στις ανθρώπινες αισθήσεις, χωρίς λέξεις, η οποία να εστιάζει στις αλλαγές της κινητικότητας του ανθρώπου που πονά.

Η ομάδα Cloudsdonthaveshape προσεγγίζει το θέμα του έργου μέσα από μεθόδους που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος για να διαχειρίζεται τον πόνο, και εξελίσσει το έργο πάνω σε δύο βασικούς άξονες, έναν κινητικό και έναν ηχητικό. Από τη μια, εστιάζει στην αίσθηση του πόνου στο σώμα. Ένα σώμα που πονά, κινείται με τέτοιον τρόπο ώστε πάντα να αναζητά, να συμπληρώνει ό,τι δεν είναι εκεί. Ζει, οργανώνεται και αυτορυθμίζεται μέσα από τη μνήμη εμπειριών όπου ήταν «ολόκληρο» και υγιές. Η κίνησή του, ελλειπτική πια στο παρόν, πραγματώνεται κάθε στιγμή μαζί με ό,τι παραλείπεται. Και από την άλλη, μας οδηγεί να ακούσουμε την ιδιαίτερη γλώσσα με την οποία εκφράζεται το φάντασμα του πόνου.

Σε μια έκρηξη κίνησης και συναισθημάτων οι ερμηνευτές «αφηγούνται» στο μικρόφωνο λέξεις, οδηγίες για τη διαχείριση του πόνου, γελούν, κλαίνε, αναπνέουν και όλα ηχογραφούνται, αναπαράγονται και μεταβάλλονται σταδιακά σε ηχητικές συχνότητες. Στο έργο αυτοί οι δύο άξονες συναντιούνται με ποικίλους τρόπους και φωτίζουν τομές και συνδέσεις που αναδεικνύουν κοινωνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές επιταγές για τον πόνο.

Ποια είναι η Ανδρονίκη Μαραθάκη

«Ασχολήθηκα με το χορό επειδή ήθελα να μελετήσω την κίνηση, τη μετατόπιση των σωμάτων και των πραγμάτων. Ο χορός με εξιτάρει γιατί έχει ελπίδα μέσα του».

Η Ανδρονίκη Μαραθάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε χορό στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στα έργα της συνεχώς εξελίσσει την πρακτική της σε σχέση με τη χορογραφία, ενώ παράλληλα αμφισβητεί ακόμη και την προσωπική της ταυτότητα ως χορεύτριας και δημιουργού.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει αρκετά έργα που φέρουν την υπογραφή της, επιδιώκοντας να έχει στο πλευρό της σταθερούς συνεργάτες και μια συγκεκριμένη ομάδα ερμηνευτών. Μερικές από τις χαρακτηριστικές δουλειές της: «Έρωτας &

Επανάσταση», «Προς-ευχές», «holy purple» καθώς και το δίπτυχο «it’s not about if you will love me tomorrow».

Η φιλοσοφία της Ανδρονίκης Μαραθάκη για την τέχνη της συνοψίζεται σε μια φράση: «Ο Χορός δεν είναι ένα μέσο για να εκφράσουμε κάτι. Ο Χορός είτε είναι παρών είτε δεν είναι».