«Η Σονάτα των Φαντασμάτων» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, γραμμένη το 1907, προαναγγέλλει πολλές μετέπειτα καλλιτεχνικές αναζητήσεις και εξελίξεις (εξπρεσιονισμό, σουρεαλισμό, θέατρο της σκληρότητας, θέατρο του παραλόγου).
Πρόκειται για ένα ονειρόδραμα όπου, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «όλα είναι πιθανά, όλα είναι δυνατά» και που «είναι τρομακτικό όπως είναι η ίδια η ζωή όταν πέφτουν τα λέπια που καλύπτουν τα μάτια μας και βλέπουμε τα πράγματα έτσι όπως είναι». Έργο οριακό, αλλά και έργο όπου τα όρια συγχέονται. Το πραγματικό και το μη πραγματικό, οι ζωντανοί και οι νεκροί, η ομορφιά και η ασχήμια, η αθωότητα και η διάβρωση, το τραγικό και το κωμικό, ανταλλάσσουν διαρκώς τις ταυτότητές τους, θολώνοντας το περίγραμμα και την ουσία τους.