Τι συμβαίνει όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους;

Η κωμωδία καταστάσεων του συγγραφέα Άντριου Κόουι κοιτάει μέσα από την κλειδαρότρυπα τις πρόβες μιας θεατρικής παράστασης και προσεγγίζει με χιούμορ τις παρεξηγήσεις, τις διαφωνίες και τα πάθη που μπορεί να προκύψουν πίσω από τη σκηνή...

Τελικά μήπως δεν σταματάμε ποτέ να παίζουμε θέατρο;

Τρεις άνθρωποι. Μία παράσταση. Ένα ερωτικό τρίγωνο που ο καθένας κοιτά προς… διαφορετική κατεύθυνση.

Ο Γκράχαμ, ένας σκηνοθέτης που ανεβάζει τον «Δον Ζουάν», είναι κρυφά ερωτευμένος με τον πρωταγωνιστή του, Στίβεν, ο οποίος φαντασιώνεται τη συμπρωταγωνίστρια του, Ρεβέκκα, αλλά εκείνη έχει την προσοχή της στραμμένη στο λάθος άντρα...

Μυστικά, εξομολογήσεις, αποκαλύψεις μέσα και έξω από το θέατρο. Τα όρια ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη μπερδεύονται. Ένα έργο μέσα στο έργο. Τι συμβαίνει όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους; Πώς μπορεί κανείς να σκηνοθετήσει την ίδια τη ζωή;

«Η ζωή μου στην τέχνη» ανέβηκε, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά, το 2014 στο Θέατρο Αργώ και το 2019 στο Θέατρο 104 αποσπώντας θετικές κριτικές που μεταξύ άλλων την χαρακτήρισαν:

“Μία παράσταση που θίγει και σατιρίζει εκ των έσω το θέατρο, το παρασκήνιο του και τους ηθοποιούς, αλλά και το πόσο ευάλωτη μπορεί να γίνει η προσωπική τους ζωή. Έχει ρυθμό, στηρίζει πολλά στην ετοιμότητα και τη διαδοχή της ατάκας, το χιούμορ είναι έξυπνο, αποτυπώνοντας εύστοχα όλη την ανασφάλεια των καλλιτεχνών, αλλά και διατηρεί μια τρυφερή ματιά στην προσωπική τους ζωή και τα αδιέξοδά της”.