Τυπικό δείγμα του νεορομαντισμού, γραμμένο το 1903, το έργο του Χόφμανσταλ είναι άμεσα επηρεασμένο από τα πρώτα ψυχαναλυτικά έργα του Φρόιντ και επαναδιαπραγματεύεται το μύθο των Ατρειδών, εστιάζοντας στη βία των διαπροσωπικών σχέσεων ενώ η δράση τοποθετείται στην Εγγύς Ανατολή. Πρόκειται για έναν ανελέητο πόλεμο ιδεών ο οποίος ξεσπά μέσα σε ένα κλειστοφοβικό σπίτι όπου η οικογενειακή εστία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Ο πόλεμος αυτός φωτίζει μία σειρά από θεματικά μοτίβα τα οποία επιχειρεί να αναδείξει η παράσταση: η ιδέα της αφοσίωσης, η ισχύς της λήθης πάνω στη μνήμη, η «ασυλοποίηση» και ο εγκλεισμός στον κλειστό πυρήνα μιας οικογένειας, η ρητορική της βίας, ό,τι απομένει μετά την αιματοχυσία. Mια παράσταση «δωματίου», μία «μάχη» κλειστού χώρου όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι «φωνές».

Γ.Λεοντάρης