Δεκαετία του ΄70. Μια βροχερή μέρα, μέσα σ’ ένα μικροαστικό σπίτι τέσσερα πρόσωπα έρχονται αντιμέτωπα με το ένοχο παρελθόν τους, το τόσο καλά κρυμμένο πίσω από τις μάσκες που φορούν. Ο Σάββας, ο Ταρζάν, η Μαρία και ο Γιάννης, θύτες και θύματα των προσωπικών τους τραγωδιών αγωνίζονται να υπάρξουν μέσα σε μια ηθικά διεφθαρμένη κοινωνία. Η «αλήθεια» του κάθε χαρακτήρα ορθώνεται σαν φάντασμα, έτοιμο να τον κατασπαράξει. Θα έρθει η κάθαρση τελικά;
Σκηνοθετικό σημείωμα
«Ο Φονιάς» του σπουδαίου, εξαίρετου και τόσο διακριτικού ατόμου που υπήρξε ο Μήτσος Ευθυμιάδης είναι κάτι σαν έκρηξη συνεχόμενη που τα σκάγια της πληγώνουν και ταυτόχρονα μας κάνουν να σκεφτούμε, να αναλογιστούμε, να πικραθούμε και να ανησυχήσουμε. Αυτό, πιστεύω, συμβαίνει σε όλους μας, σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκουμε. Είμαστε όλοι θύματα του συστήματος και των σχέσεων που αυτό αναπαράγει. Θεωρώ τύχη που ασχολούμαι μ’ αυτό το ξεχωριστό έργο.
Ευχαριστώ τον Γιώργο Χριστοδούλου και όλους τους συνεργάτες για την προσπάθεια μας.
Γιάννης Διαμαντόπουλος
