«Κάποια πράγματα είναι πάντα εκεί μέσα μας.

Αρκεί να σκύψουμε και να τα δούμε. Αρκεί να σκάψουμε και να τα βρούμε».

Προχώρα, περπάτα, δες, βγες.
Σταμάτα ν’ αρνιέσαι, σταμάτα να θες.
Προχώρα, περπάτα· ΝΑΙ πες.

Αφήσου στο αύριο, μάθε απ’ το χθες.

Στάσου στον ήλιο, δες το φεγγάρι, μέτρα τ’ αστέρια.
Προχώρα, βγες, ψάξε, πέτα, πες ΝΑΙ.

Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου,
το κέντρο δεν είσαι της γης.

Μη! Είναι κρίμα, μέσα σου θα πνιγείς!

Προχώρα, περπάτα, δες, βγες.
Σταμάτα ν’ αρνιέσαι, σταμάτα να θες.

Προχώρα, περπάτα· ΝΑΙ πες.

Σημείωμα συγγραφέα

Γραμμένος τον χειμώνα τού 1991, «Ο Σιμιγδαλένιος», έχει μεταφραστεί σε τρεις γλώσσες, επανεκδίδεται συνεχώς ως βιβλίο (13η έκδοση στις εκδόσεις της Εστίας) κι έχει παρουσιαστεί σε πάμπολλες -εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους- θεατρικές παραγωγές, σε όλη σχεδόν τη χώρα, μα και έξω απ’ αυτήν· κερδίζοντας πάντα, μαζί με τις καλές κριτικές και την αγάπη τού κοινού.

Η τόσο μακρά και πετυχημένη πορεία τού έργου, με συγκίνηση μού φέρνει πάλι στο νου τη Μαργαρίτα Καραπάνου η οποία μόλις το διάβασε έγραψε: «Δεν είχα διαβάσει ποτέ μου έργο σαν τον ‘Σιμιγδαλένιο’. Είναι θα έλεγα ένα μοναδικό φαινόμενο στο Ελληνικό θέατρο. Γραμμένο όλο έμμετρο και με ομοιοκαταληξία, μας παραπέμπει σε άλλες εποχές. Πόσο όμως δροσερή και σύγχρονη είναι η γλώσσα του! Κάτω από ένα ευφάνταστο μύθο, πόσα πράματα λέει που αγγίζουν την ψυχή ολονών μας! Κι όλα αυτά με μια στέρεα θεατρική δομή που κρατά το ενδιαφέρον τού θεατή -είτε αυτός είναι μεγάλος είτε παιδί- αμείωτο απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Μπράβο Αλέξανδρε!»

Η Ελπίδα Αμίτση και το θέατρο ΕΝΑ είναι από τους πρώτους που έχουν ασχοληθεί με τον «Σιμιγδαλένιο» και σίγουρα είναι οι μόνοι που τον έχουν ανεβάσει τόσες πολλές φορές, με  διαφορετική μορφή και από άλλη οπτική γωνιά κάθε φορά.

Ιδού λοιπόν ακόμη ένας, ενήλικος «Σιμιγδαλένιος»!

Αφήσου στο αύριο, μάθε απ’ το χθες.

Σημείωμα σκηνοθέτιδας

Τι είναι ο Σιμιγδαλένιος;

Αυτό το ψυχικό κομμάτι, που παίρνοντας πνοή στα υλικά πεδία λησμόνησε την ακτίνα του και πλάστηκε με άρνηση και αντίσταση, δεχόμενο τις υλικές επήρειες, βιώνοντας διχόνοια και πόνο, γίνεται εύπλαστο στην εναντιότητα και επενδύεται προσωπεία εγωισμού.

Όμως τα μαθήματα της ζωής το οδηγούν να ξαναβρεί τη μνήμη του και τότε με ισχυρή θέληση, όταν θα επιστρέψει στην ακτίνα που το δημιούργησε, θα είναι εμποτισμένο όντως με αγάπη.

Εύχομαι ο καθένας να βρει το δικό του «Σιμιγδαλένιο»!

Είναι η 3η φορά που ασχολούμαι με τον Σιμιγδαλένιο. Την 1η απήγγειλα όλους του ρόλους ως αρχαία ραψωδός. Την 2η σε σκηνοθεσία Αλ.Αδαμόπουλου που λανσάρισε και τον κούκλο. Ελπίζω αυτή η 3η να έχει τον ίδιο σεβασμό με τις προηγούμενες.

Ελπίδα Αμίτση