Ζούμε τρέχοντας σε ρυθμούς, οι οποίοι δεν έχουν δημιουργηθεί για εμάς.

Δημιουργήσαμε μηχανές οι οποίες μας βιάζουν.

Βιάζουμε, επειδή βιαζόμαστε.

Τρέχουμε, κυνηγώντας όνειρα.

Έχουμε μπερδέψει τα όνειρά μας με την πραγματικότητα.

Αποφεύγουμε να δούμε τι πραγματικά, συμβαίνει γύρω μας.

Εθελοτυφλούμε.

Βυθιζόμαστε στα σκοτάδια του «εγώ» μας και

κρυβόμαστε πίσω από φωτεινές οθόνες.

Τι φοβόμαστε άραγε;

Μήπως το φως;

-Σοφέλπη Στάικου-