Ο πρίγκιπας Ιβάν κυνηγώντας στο δάσος εισέρχεται στην επικράτεια του αθάνατου μάγου Κοσέι, όπου κατορθώνει να πιάσει το Πουλί της Φωτιάς, ένα πανέμορφο μαγικό πλάσμα. Όταν του χαρίζει τη ζωή, εκείνο του δίνει ένα από τα πολύχρωμα φτερά του, με το οποίο ο πρίγκιπας μπορεί να το καλεί όποτε χρειάζεται τη βοήθειά του. Στη συνέχεια συναντά δεκατρείς πριγκίπισσες που βρίσκονται κάτω από τα μάγια του Κοσέι και ερωτεύεται τη μία απ’ αυτές. Ο μάγος στέλνει τους ακόλουθούς του εναντίον του Ιβάν και ο πρίγκιπας τότε χρησιμοποιεί το μαγικό φτερό. Με την παρέμβαση του Πουλιού της Φωτιάς ο Κοσέι και τα τέρατά του πέφτουν σε βαθύ ύπνο και ο Ιβάν βρίσκει το κουτί όπου φυλάσσεται ένα αυγό που περιέχει την αθάνατη ψυχή του Κοσέι. Ο Ιβάν καταστρέφει το αυγό και τα μάγια λύνονται, απελευθερώνοντας τα πλάσματα που ήταν αιχμάλωτα. Οι πριγκίπισσες ξυπνούν και όλοι μαζί γιορτάζουν τη νίκη τους.
Το πρωτοποριακό χορόδραμα παρουσιάστηκε στην Όπερα του Παρισιού το 1910 από τα Ρωσικά Μπαλέτα του ιμπρεσάριου Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, ο οποίος ήδη λίγο καιρό νωρίτερα είχε ξεκινήσει μια συστηματική προσπάθεια να συστήσει τη ρωσική τέχνη στο δυτικό κοινό. Είναι το πρώτο σημαντικό έργο του Στραβίνσκι, με το οποίο μάλιστα γνώρισε τεράστια επιτυχία. Η ευτυχής συνεργασία του με τον Ντιαγκίλεφ συνεχίστηκε το επόμενο έτος με το χορόδραμα «Πετρούσκα» (1911) και αμέσως μετά με την περίφημη «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» (1913), ανοίγοντας νέους δρόμους στη μουσική και τον χορό.
Στην παράσταση του Μεγάρου Μουσικής ο σκοπός δεν είναι να ειπωθεί μια ιστορία. Η σκηνοθέτης και χορογράφος Ester Ambrosino, διευθύντρια του Χοροθεάτρου της Ερφούρτης καθώς και του Διεθνούς Φεστιβάλ Χοροθεάτρου της Ερφούρτης, επιθυμεί να φτάσει στο συναίσθημα που προκαλεί η μουσική και μέσω του χορού να το μεταδώσει στο κοινό. Στο εγχείρημα αυτό συμμετέχουν 22 χορευτές κάθε ηλικίας, με διαφορετικές καταβολές και από όλα τα χορευτικά στιλ.
Την εκτέλεση της μουσικής έχει αναλάβει η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του Βλαδίμηρου Συμεωνίδη.