Ο Γιάννης Νταλιάνης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματουργός. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Με σπουδές σε Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη, Δραματική Σχολή Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου, Κέντρο Αρχαίου Δράματος.
Σπούδασε στο Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου, στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη και στο Κέντρο Αρχαίου Δράματος της Ασπασίας Παπαθανασίου.
Από το 1980 μέχρι σήμερα έχει ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους σε έργα Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Ηρώνδα, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Καλντερόν, Γκολντόνι, Μπωμαρσαί, Μαριβώ, Γκαίτε, Σίλλερ, Κλάιστ, Λέσινγκ, Ντοστογιέφσκι, Οστρόφσκι, Στρίντμπεργκ, Ίψεν, Τσέχοφ, Πιραντέλο, Μίλερ, Τσβάιχ, Μπρεχτ, Πίντερ, Μπέκετ, Φασμπίντερ, Σίμελφενιχ, Σλομποτζιάνεκ, Διαλεγμένου, Δημητριάδη, Ταχτσή, Μανιώτη κ.α., σε σκηνοθεσίες Λ. Βογιατζή, Θ. Μοσχόπουλου, Ν. Μαστοράκη, Στ. Ντουφεξή, Γ. Χουβαρδά, Μ. Κακογιάννη, Στ. Λιβαθινού, Μ. Μαρμαρινού, Στ. Φασουλή, Ν. Μιλιβόγεβιτς, Ν. Κοντούρη, Ε. Σκότη, Κ. Νταλιάνη, Τ. Βουτέρη, Θ. Μουμουλίδη, Ν. Χατζόπουλου, Ακ. Καραζήση, Κ. Αρβανιτάκη, Γ. Κακλέα, Γ. Μαργαρίτη, A. Αντύπα, Β. Παπαβασιλείου, Δ. Τάρλοου, Κ. Ευαγγελάτου, Αλ. Κοέν, Μ. Λαμπροπούλου, Β. Μαυρογεωργίου, Τ. Τζαμαργιά, Γ. Σκεύα κ.α.
Συνεργάστηκε με τον Δ. Παπαϊωάννου στην παράσταση Για Πάντα της Ομάδας Εδάφους.
Δίδαξε υποκριτική στη σχολή του Κ. Καζάκου και στην «Αρχή» της Ν. Καρά.
Εκτός από το θέατρο, έχει δραστηριοποιηθεί στον κινηματογράφο με τη συμμετοχή τους στις ταινίες
Ενδεικτικές συμμετοχές στην τηλεόραση στις σειρές “Τελευταίοι Εγγονοί”, “Λούφα και Παραλλαγή”, “Ίχνη”, “Άγρια Παιδιά” κ.α.
Είναι παντρεμένος με τη Μαριλίτα Λαμπροπούλου.
Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Ορέστεια- Αγαμέμνων (2019), Δόξα Κοινή από την οδό των Φιλελλήνων (2020), Γιούγκερμαν (2018), Βασιλιάς Ληρ (2023).
Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες Hommage (2020), Οι Ιστορίες μιας Κερήθρας (1981), Στη Σκιά του Φόβου (1988), Ουτοπία (2004), Βροχή (2002), Θα το μετανιώσεις (2002).
Στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές Άγριες Μέλισσες (2019), Σιωπηλός δρόμος (2021), Αγάπη Παράνομη (2021), Σκοτεινή Θάλασσα (2022), Αυτή η νύχτα μένει (2022).
Το θέατρο καλείται να φτιάξει τις δικές του εικόνες που να σημαίνουν πολλές λέξεις
Οι ακραίες συνθήκες καθορίζουν τη ζωή του ανθρώπου, γιατί ενεργοποιούν όλο του τον εσωτερικό κόσμο
Το Θέατρο είναι πληθυντικού αριθμού. Σαν τέτοιο και όταν μάλιστα το συγκροτούν ισχυρές μονάδες έχει μεγαλουργήσει. Στην προσωπική μου ζωή είμαι πιο μοναχικός με αραιές εξάρσεις συνωστισμού
Ακούστε τον άλλον. Οξύνετε την αντίληψη γι' αυτά που συμβαίνουν γύρω σας. Όχι μόνο μέσα σας