Οι Patari Project είναι μια ομάδα ηθοποιών με κοινή εκπαίδευση πάνω στο σωματικό θέατρο (LISPA Λονδίνο, Lecoq Παρίσι). Ξεκίνησαν τη δραστηριότητά τους το 2012 κάνοντας παραστάσεις με χρήση της τεχνικής της 'πλατφόρμας'. Οι παραστάσεις των Patari Project είναι πάντα δημιουργίες της ομάδας, όπου ηθοποιοί και σκηνοθέτης συνεργάζονται ως συνδημιουργοί. Η αρχική σύνθεση της ομάδας αποτελούνταν από δέκα άτομα. Αυτή τη στιγμή η βασική σύνθεση αποτελείται από τέσσερα άτομα.
Παραστάσεις των Patari Project:
Για ενήλικο κοινό
-«10cm Up» & «10cm UpDated» (2012-2013) - devised
BAUMSTRASSE, RABBITHOLE, ΘΕΑΤΡΟ OLVIO, μικρή καλοκαιρινή περιοδεία, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Φεστιβάλ Δημητρίων 2013
-«Οδύσσεια» (2014-2015) – devised εμπνευσμένο από το έπος του Ομήρου
ΘΕΑΤΡΟ OLVIO, BLACK BOX Θεσσαλονίκης, ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, OUR FESTIVAL
-«Μύτη» (2017) – devised εμπνευσμένο από τη διήγημα «Η Μύτη» του Ν. Γκόγκολ
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ
Για παιδιά
-«Ο Μπαλ στον Αέρα» (2014-2016) - devised θεατροπαιδαγωγικό
ΘΕΑΤΡΟΠΟΡΤΑ, σχολεία Αττικής και επαρχίας, ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
-«Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο» (σεζόν 2015-2016 και 2016-2017) - devised βασισμένο στο μύθο της Σταχτοπούτας
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ, Καλοκαιρινή περιοδεία σε Αττική και επαρχία
-«Χιονάνοι» (σεζόν 2017-2018) - devised βασισμένο στο μύθο της Χιονάτης
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ
Συνεργασίες:
Η ομάδα έχει συνεργασίες με ανθρώπους από το χώρο του θεάτρου και το χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Αγγλία (Paul O’Mahony, Juan Ayala κ.α.)
Από το 2012, έχει διοργανώσει μια σειρά ανοιχτών σεμιναρίων για νέους ή τελειόφοιτους ηθοποιούς, πάνω στην τεχνική της 'πλατφόρμας' με καθηγητές από το εξωτερικό και την Ελλάδα.
Γενικότερα, εκτός από παραγωγές θεάτρου για ενηλίκους και παιδιά οι κύριες δραστηριότητες της ομάδας Patari Project περιλαμβάνουν:
Η ταυτότητα της ομάδας Patari Project με τα λόγια των ίδιων των μελών της
Ως Patari Project, από το 2012 που συσταθήκαμε, πάντα ‘παίζαμε’ με την έννοια του ρίσκου. Δεν είναι τυχαίο που έχουμε επιλέξει να δουλεύουμε με την τεχνική της πλατφόρμας που από μόνη της ενέχει την πρόκληση του να καταφέρνεις κάθε φορά κάτι που αρχικά φαντάζει αδύνατο:
Να μπορείς να λες την εκάστοτε ιστορία πάνω σε ένα μικρό πατάρι - μια σκηνή περιορισμένου εμβαδού - τη λεγόμενη ‘πλατφόρμα’, όπου ίσα-ίσα χωράνε οι ηθοποιοί.
Ο ιδιαίτερα μικρός χώρος λειτουργεί ως ένας περιορισμός γι’ αυτούς, ο οποίος πυροδοτεί τη δημιουργικότητά τους. Η δομική δυσκολία απελευθερώνει τη φαντασία και έτσι το εμπόδιο μετατρέπεται σε πηγή έμπνευσης.
Οι ηθοποιοί καλούνται κάθε φορά να βρουν τρόπο να δημιουργήσουν με τα σώματα και τις φωνές τους εικόνες, ρυθμούς, τοπία, χαρακτήρες, σενάρια, ολόκληρους κόσμους. Δεν υπάρχει εξωτερική βοήθεια. Ο καθένας στηρίζεται μονάχα στον εαυτό του και στους συμπαίκτες του.
Κάθε ιστορία ζητάει το δικό της τρόπο αφήγησης και αντίστοιχα το κατάλληλο μέγεθος, σχήμα και ύψος πλατφόρμας που ταιριάζει σε αυτόν. Ωστόσο πολλές φορές η έμπνευση της ομάδας ξεκινάει από την ίδια την πλατφόρμα και μέσω αυτής οδηγείται στην ιστορία.