Ο Τόμας Μπέρνχαρντ κατατάσσεται στους κορυφαίους συγγραφείς της σύγχρονης λογοτεχνίας, μαζί με τον Σάμουελ Μπέκετ και τον Τζέιμς Τζόις. Το έργο του έχει χαρακτηριστεί ως «το μεγαλύτερο επίτευγμα στη λογοτεχνία από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά». Ο ίδιος το έχει ονομάσει «ένα ολοκληρωμένο κωμικο-φιλοσοφικό πρόγραμμα». Είναι ο συγγραφέας που έκανε τη γερμανική γλώσσα, την «επιτηδευμένη και αδέξια» όπως τη χαρακτήριζε ο ίδιος, να ακουστεί όπως ποτέ στο παρελθόν, προσδίδοντάς της έναν ρυθμό αμιγώς μουσικό και «νεκρώνοντας, από την αρχή κιόλας, τις ολοκληρωμένες προτάσεις που θα ήταν ενδεχομένως δυνατόν να σχηματιστούν».
Η αηδία του για την πορεία του κόσμου των ανθρώπων οδηγεί τον Μπέρνχαρντ στη δημιουργία μιας «ανθρώπινης κωμωδίας» του καιρού μας, με τραγικά στοιχεία. Δημοσίευσε ωστόσο και επτά ποιητικές συλλογές που διαφωτίζουν και συμπληρώνουν τον σκοτεινό υπαρξισμό του υπόλοιπου έργου του. Με μελαγχολικό και συχνά πεισιθάνατο τρόπο τα ποιήματά του εικονογραφούν την αδυναμία του ανθρώπου να νικήσει τον πόνο, την αρρώστια, την τρέλα, τη φθορά και, τελικά, το θάνατο.