Η Helgard Haug, ο Stefan Kaegi και ο Daniel Wetzel αποτελούν μια ομάδα συγγραφέων και σκηνοθετών. Συνεργάζονται από το 2000 και έχουν ως βάση τους το θέατρο HAU στο Βερολίνο από το 2003. Για τα έργα τους, που είναι θεατρικά, ηχητικά, ραδιοφωνικά, κινηματογραφικά, αλλά και εγκαταστάσεις, δουλεύουν ανά δύο ή και οι τρεις μαζί, ενώ παρουσιάζουν και ατομικές δουλειές. Από το 2002, ως Rimini Protokoll εργάζονται συλλογικά για όλες τις παραγωγές τους.
Το έργο τους εστιάζει στη συνεχή εξέλιξη των θεατρικών εργαλείων και στην προσέγγιση της πραγματικότητας υπό ασυνήθιστες προοπτικές. Για παράδειγμα, για τους Χάουγκ, Κέγκι και Βέτσελ, μια συνάντηση των μετόχων της Daimler αντιμετωπίζεται ως θεατρική παράσταση. Ακόμα, έχουν ανεβάσει την παραγωγή 100% Stadt (100% Πόλη), με 100 αντιπροσωπευτικούς κατοίκους από πόλεις όπως το Βερολίνο, η Ζυρίχη, το Λονδίνο, η Μελβούρνη, η Κοπεγχάγη και το Σαν Ντιέγκο. Στο Βερολίνο και στη Δρέσδη, δημιούργησαν προσβάσιμες εγκαταστάσεις και ηχητικά έργα με θέμα τη Στάζι, στα οποία το κοινό μπορούσε να ακούσει τα πρωτόκολλα παρακολούθησης σε τηλέφωνα android. Στο Αμβούργο, ανέβασαν την παράσταση Weltklimakonferenz, μια προσομοίωση της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Η τελευταία δημιουργία τους είναι η τετραλογία Staat 1-4, που εστιάζει σε μετα-δημοκρατικά φαινόμενα.
Έχουν τιμηθεί με το βραβείο NRW Impulse Preis για το έργο Shooting Bourbaki (2003). Το Deadline (2004), το Wallenstein – Eine Dokumentarische Inszenierung (2006) και το Situation Rooms (2014) παρουσιάστηκαν στο Berliner Theatertreffen. Το Schwarzenbergplatz ήταν υποψήφιο για το αυστριακό θεατρικό βραβείο Nestroy το 2005. Επίσης, το Mnemopark κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ Politik Im Freien Theater στο Βερολίνο το 2005, ενώ το Karl Marx: Das Kapital – Erster Band (των Χάουγκ και Βέτσελ) κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Festival Stücke 2007 και το Mülheimer Dramatiker Preis.
Το 2008, πήραν το βραβείο Hörspielpreis der Kriegsblinden για το Karl Marx: Das Kapital – Erster Band (το Peymannbeschimpfung ήταν επίσης υποψήφιο). Οι Rimini Protokoll έχουν τιμηθεί επίσης με το Θεατρικό Βραβείο Faust το 2007, το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες» το 2008 και τον Αργυρό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2011. Η διαδραστική εγκατάσταση-βίντεο Situation Rooms, με θέμα τη βιομηχανία όπλων, βραβεύτηκε στο 17ο Φεστιβάλ Μέσων της Ιαπωνίας. Η Χέλγκαρντ Χάουγκ και ο Ντάνιελ Βέτσελ έχουν τιμηθεί με τα βραβεία Deutscher Hörspielpreis der ARD (2014) και Deutscher Hörbuchpreis der ARD (2015). Το 2015, τιμήθηκαν επίσης με το Grand Prix Theater/Hans-Reinhart-Ring Award.
Στις παραστάσεις που έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα, οι Rimini Protokoll έχουν κατά καιρούς ανεβάσει στη σκηνή τους εξής «ειδικούς»: Ξεναγούς και φύλακες ελληνικών αρχαιολογικών χώρων («Hot spots ή Ήμουν εδώ», θέατρο Θησείον, 2004)· Ινδούς τηλεφωνητές (“Calcutta in a box”, Bios, 2009)· απολυμένους μουεζίνηδες του Καΐρου (“Radio Muezin”, Πειραιώς 260, Φεστιβάλ Αθηνών 2009)· 103 οικοδόμους, ζωγράφους, αντιρρησίες συνείδησης, πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες, ακτιβιστές και δικηγόρους, που συνιστούν τους σύγχρονους «Προμηθείς» της Ελλάδας, εκτιθέμενους –εν είδει στατιστικού γραφήματος– στη σκηνή του Ηρωδείου («Ο Προμηθέας στην Αθήνα», Φεστιβάλ Αθηνών 2011)· 20 ανθρώπους που η ζωή τους διαμορφώνεται από το παγκόσμιο εμπόριο όπλων (“Situation Rooms”, Fast Forward Festival 1, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 2014)· ειδικούς στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έναν συντηρητή παλιών χειρογράφων, έναν εκ γενετής τυφλό μουσικό παραγωγό, έναν Ισραηλινό δικηγόρο και έναν Τούρκο hip-hop / metalcore καλλιτέχνη και εθνολόγο («Adolf Hitler: Ο Αγών μου, τόμοι Ι & ΙΙ», Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, 2016).