Κάποιες μέρες μετά την παράσταση στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ με τίτλο ΚΟΜΜΩΤΡΙΕΣ\ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΖΙΑΝΓΚ – ΣΙΝ – ΜΠΙ – ΣΙΝ, ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΔΙΚΗ ΣΟΥ

Σκέψη υπ αριθμόν 1.

Υπάρχει ανάγκη μοιράσματος για αυτή την παράσταση ε; υπάρχει ένα ΕΠΕΙΓΟΝ σε αυτή τη μετέωρη εποχή που βρισκόμαστε μετά από αυτό που έχει συντελεστεί. Αυτό πάντως το ερώτημα Mετά απο τι και Πριν από τι είναι πολύ πραγματικό και κρίσιμο. Πού μας συναντά δηλαδή το Πρίν; το Μετά; Ε, δεν γίνεται να πας μετά αν δεν Εισαι πριν. Αυτή η παράσταση στο θέατρο θησείον είναι Μεγάλη, πώς να το κάνουμε,είναι. Είναι σαν να λέμε ... Παράσταση Γκολ. Γκολ στις χαραμάδες, γκολ στις πληγές, σιγά σιγά, ανεπαίσθητα. Ανεπαίσθητα και μπαμ...γκολ.

Βρίσκονται αυτά τα πλάσματα η Ηλέκτρα ο Χάρης η Ανδρομάχη ο Αντριαν ο Χρήστος η Μάιρα εκεί -όπως και εμείς, λίγο μετά απο κάτι. Αγγελιαφόροι που περπατούν χιλιόμετρα έξω τους και μέσα τους, πεθαίνουν και ξαναζωντανεύουν-να το θαύμα- σε άλλη ρωγμή της ιστορίας. Θυμάμαι τώρα που λεει μια επιγραφή στο Oswiencim (Αουσβιτσ): Οποιος δεν έζησε την ιστορία πρέπει να την περπατήσει. Εδώ. Ξανά.

Σκέψη υπ αριθμόν 2.

Ε, εδώ το ίδιο. Σε αυτή τη παρασταση το ίδιο. Δεν θέλω να πώ  πολύ περισσοτερα. Φοβάμαι μην και πω κάτι και προδώσει τις λεπτομέρειες του κοινού τους μυστικού. Αλλά.. αυτή η πρόποση στον Γονατα?την άκουσες  και εσυ; Πίστεψέ με εκείνη τη στιγμή όταν άκουσα το όνομά του για λίγο έφυγα απ τη παράσταση. Πήγα στο σπίτι του σ αυτο το ντοκυμαντερ Επισκέψεις στο σπίτι του Γονατά και λέει αυτός μία φράση στην κοπέλα που τον τραβάει: -Θα περιμένουμε λιγάκι γιατί πρέπει να πάει πίσω.

Απίστευτη πρόταση. Rewind.

Σκέψη υπ αριθμόν 3.

Θέλει χώρο, χρόνο, άλλο ρυθμό. Θέλει αλλαγή ταχύτητας για να μπεις σε πιό κοντινή περιοχή με Εσένα. Καταλαβαίνεις δηλαδή τι κάνουν τα θηρία με καπετάνιο τον Μιχαήλ; Φτάνουν σε τέτοια απόσταξη που ακούς μια ημερομηνία μια φράση εναν στίχο τραγουδιού μια σιωπη-σ 'αυτό το ανησυχητικό και επικίνδυνο μεσοδιάστημα που όλα μπορούν να συμβούν - και ...γκολ.

Σε μια προηγούμενη παράσταση του Μιχαήλ στους Βίους Αγίων νομίζω, κάποιος είπε:- Θα έπρεπε να αλλάζουμε το όνομά μας μετά απο κάποιες νύχτες αφού δεν είμαστε πια οι ίδιοι .

Σκέψη υπ αριθμόν 4.

Ε, κάπως έτσι και εδώ.

Υποσημείωση 1.

Κι αν συμφωνήσαμε να γραφτούν αυτές οι σκέψεις δεν τα λέω αυτά για να κολακέψω κανέναν. Τα παιδιά αυτά τα ξέρω, τα αγαπάω και τα εκτιμώ βαθιά. Αλλά τώρα δεν μιλώ μόνο για το τι κατάφέρνουν και τι όχι. Αλλά και για τους Άλλους τους απόντες που φέρανε πιο κοντά μας εκείνο το βράδυ και καθρεφτιστήκαμε μια στιγμή.

Υποσημείωση 2.

Nα μην χάσετε αυτή την Παράσταση. Να πάτε να την δείτε.

Αλεξάνδρα

Υποσημείωση 3.

“όχι όχι για να θυμάμαι εγώ

αλλά για να αντιπαλέψω

το σπαραγμό της λήθης

Το ότι -σε λίγο- δεν θα υπάρχει

πια “κανένα ίχνος” πουθενά,

σε κανέναν.

R.Barthes Ημερολόγιο Πένθους