Η παράσταση, που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο Μέγαρο μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε πέρυσι, είναι μια αναφορά στη μαγεία και στην τέχνη του θεάτρου. Έχει αρχική πηγή έμπνευσης τα θρυλικά «Έξι μονόπρακτα» που είχε ανεβάσει η Έλλη Λαμπέτη το 1978 (στα οποία η πρωτοεμφανιζόμενη τότε Ό. Λαζαρίδου έπαιζε έναν βουβό ρόλο).

Σε αυτή τη διαφορετική σκηνική εκδοχή περιλαμβάνονται κείμενα Αύγουστου Στρίντμπεργκ,  Αντόν Τσέχοφ,  Ζαν Κοκτώ που μετέφρασε ο Στέλιος Βαφέας, αλλά και Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά) καθώς και μικρές ιστορίες του θεάτρου. Τα κοστούμια είναι της Ιωάννας Τσάμη, και τα σκηνικά του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη.

Τη μουσική της έναρξης και του φινάλε έγραψε ο Κωνσταντίνος Βήτα.

Τα κείμενα:
Μικρό απόσπασμα από τον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (μτφ.: Γιώργος Χειμωνάς)

«Ανθρώπινη φωνή» του Ζαν Κοκτώ / Jean Cocteau : La Voix humaine

«Η ψεύτρα» του Ζαν Κοκτώ / Jean Cocteau : Le Menteur

«Η πιο δυνατή» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ

«Όλια, μια ψυχούλα» του Αντόν Τσέχοφ

«Οι κορύνες» της Όλιας Λαζαρίδου

«Πάει, την έχασα» / «Το πανηγύρι» του Ζαν Κοκτώ / Jean Cocteau : Je l’ai perdue