«Ο Βελουχιώτης ο Άρης κρέμεται σα ληστής και κάτου οι Αλαμάνοι κάτου οι ληστές και κάτου τα τσακάλια της προδοσίας χορεύουν και μεθάνε με τ' άγιο το αίμα του. Και πάνου εκεί στις πέτρες που το αίμα του έβαψε πάνου στο κορφοβούνι της λευτεριάς μια πέρδικα χλιμμένη μοιριολογεί κρατάει ένα κομμάτι απ' τ' άγιο ρούχο του και βρέχει το με δάκρυα και το φιλεί» (Γιάννης Ρίτσος)
Στην ιστορία και τους αγώνες του Άρη Βελουχιώτη στηρίζεται το καινούργιο έργο της Σοφίας Αδαμίδου, με τίτλο «Άρης», που θα ανέβει, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου στον Τεχνοχώρο Cartel με τον Τάσο Σωτηράκη, στον ρόλο του Άρη.
Συμπληρώθηκαν 72 χρόνια. Ήταν 16 Ιουνίου του 1945 όταν ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο αγωνιστής, έφυγε από τη ζωή, με το κεφάλι ψηλά, όπως έζησε. Ο Αρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο.
Η ιστορία του Άρη Βελουχιώτη έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να ελκύει, να διεγείρει, να συγκινεί. Με τη ζωή και το θάνατό του, υπηρέτησε τα ιδανικά της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Επιλέγοντας τη στράτευση με το ΚΚΕ, αναδείχτηκε σε πραγματικό λαϊκό ηγέτη. Αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας, την οποία χαρακτήρισε λαθεμένη, γεγονός που τον οδήγησε στη διαγραφή του από το ΚΚΕ, ενώ το 2011, έγινε η επίσημη πολιτική αποκατάστασή του.