Η ακροβασία της ανθρώπινης φαντασίας μπροστά στην ιδέα του θανάτου και η συνεχής συγκάλυψη του φόβου είναι η αφορμή που μας οδήγησε στο να πάρουμε αυτές τις ιστορίες και να τις φέρουμε σε μια ασφαλή θεατρική σκηνή και με τη βοήθεια της ελευθερίας που προσφέρει η σύμβαση του θεάτρου, να έρθουμε αντιμέτωποι με τους φόβους μας και των ανθρώπων πριν και μετά από μας. Η μάχη με το Χάρο έχει πάντα ένα αποτέλεσμα, την απώλεια του αντιπάλου του. Με αυτές τις ιστορίες μεγαλώσαμε.
Δεν είναι λίγοι οι ήρωες που δεν δίστασαν να έρθουν αντιμέτωποι με το Χάρο. Συγκεντρώνοντας ένα θάρρος μυθικού ήρωα έτσι κι η Λυγερή, το βασικό πρόσωπο της ιστορίας μας, αντίκρισε τα μάτια του Χάροντα υπερπηδώντας δυο βασικά εμπόδια. Την ανθρώπινη και τη γυναικεία της υπόσταση για να φέρει πίσω τον αγαπημένο της. Άθελα της συγκεντρώνει πάνω της την ιστορία όλων αυτών που εναντιώθηκαν στο για αυτούς προδιαγραμμένο. Που έκαναν ρίζες τα πόδια και δεν τους κούνησε αέρας, ούτε νερό ούτε φωτιά. Και που προτίμησαν να υποφέρουν μέχρι την τελευταία τους πνοή από το να λυγίσουν, να ραγίσουν και να γονατίσουν μπροστά στο φόβο του θανάτου. «…Και στα άγια, αντάρτες».