Το έργο διαδραματίζεται σε μια άχρονη στιγμή. Σε έναν κόσμο παράλληλο με τον πραγματικό, σαν μια σκιά στο περιθώριο του σύμπαντος όπου ο χρόνος κινείται κυκλικά και διασπάται συνεχώς. Αυτός ο κόσμος αποτελεί μια ψευδαίσθηση και οι ψευδαισθήσεις είναι η μοναδική πραγματικότητα που υπάρχει. Πέντε πρόσωπα εγκλωβισμένα σε αυτό το περιβάλλον αλληλεπιδρούν, πασχίζουν και εξαναγκάζονται σε ένα παιχνίδι μνήμης, λήθης και αναμνήσεων που επαναλαμβάνονται αδιάκοπα...

- Υπάρχει μια σχισμή εκεί. Βλέπετε, καλέ μου; Δε θα σκάσετε. Μπαίνει αέρας από τη σχισμή.

- Λέτε να μεγαλώσει; Να γίνει ρήγμα και να μας καταπιεί;

- Απίστευτο!

- Ψυχραιμία.

- Κάτι ακούω. Αποκεί.

- Τικ τακ, τικ τακ.