«Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους. Αλλά αυτό, σε αυτούς, που μας λείπει και που ψάχνουμε για εμάς». Με αυτή τη φράση περιγράφει ο ταλαντούχος σκηνοθέτης Θάνος Σαμαράς τον Χρύσιππο, δίνοντας το βασικό στίγμα της παράστασης. Ο κεντρικός ήρωας συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη μορφή του. Εκπληκτικής ομορφιάς, ο Χρύσιππος γνωρίζει και εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στη σαγήνη που εκπέμπει. Είναι όμως αυτό το ζητούμενο; Η παράσταση θέτει διαρκώς το ερώτημα: ποιον ερωτευόμαστε; Ποιο είναι το αντικείμενο του πόθου μας;
Ο Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη πρωτοεκδόθηκε το 2008, θα παρουσιαστεί όμως για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών φέτος το καλοκαίρι. Έργο με ιδιαίτερο χιούμορ, θεωρείται από πολλούς υπόδειγμα της ελληνικής queer γραφής. Καθώς ο Δημητριάδης τοποθετεί την πλοκή σ’ ένα αστικό σαλόνι, φωτίζονται οι πιο μύχιες πτυχές των οικογενειακών δεσμών, των πιο ιδιωτικών ανθρώπινων σχέσεων και ιδιαίτερα στη σχέση μάνας-γιου. Έτσι, μαζί με την κοινωνικά ανατρεπτική του διάσταση και τις σαφείς ψυχαναλυτικές του προεκτάσεις, το έργο δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως ρόλων και φύλων. «Ο Χρύσιππος είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: της συνάντησης με το απόλυτο κάλλος», όπως λέει ο Δημητριάδης, συγγραφέας που έχει συνδέσει το όνομά του με κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου (Πεθαίνω σα χώρα, Insenso κ.α.).
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Θάνος Σαμαράς σκηνοθετεί έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, καθώς Ο ευαγγελισμός της Κασσάνδρας την άνοιξη του 2018 ενθουσίασε τους θεατές και τους κριτικούς και δημιούργησε ακόμα περισσότερες προσδοκίες για την παράσταση που θα απολαύσουμε στην Πειραιώς 260. Ο σκηνοθέτης υπογράφει επίσης το εντυπωσιακό σκηνικό και όλη την εικόνα της παράστασης (κίνηση, κοστούμια, φωτισμούς, σχεδιασμό ήχου και animation).